«Nam treba było ładzić imprezu na hanku», — takimi słovami pačaŭ paet Michaś Skobła prezientacyju knihi Siarhieja Šaprana «Try miachi dziadźki Ryhora, albo
Na imprezie byli hości čakanyja i niečakanyja. Pra Baradulina kazali jaho siabry Hienadź Buraŭkin i Uładzimir Niaklajeŭ.
Maleńkaj siensacyjaj stała źjaŭleńnie pierakładčyka i byłoha staršyni finskahajaki koliś uładkavaŭ pobyt Vasila Bykava ŭ Chielsinki. Jon skazaŭ niamała ciopłych słovaŭ i pra «Ryhorja» Baradulina, adšukaŭšy ŭ jaho paezii paŭnočnuju finskuju strunu.PEN-centra Juka Maliniena,
«Šapran na roŭnych havaryŭ z Baradulinym», —zaŭvažyŭ Hienadź Buraŭkin, daŭni
Redaktar NN Andrej Skurko adznačyŭ, što
kniha vartaja taho, kab za prava jaje vydać bilisia najbujniejšyja dziaržaŭnyja vydaviectvy.«Jany ad jaje adbivalisia», — sumna pažartavaŭ Hienadź Buraŭkin.
Uładzimir Niaklajeŭ, paryvista pryciskajučy ruku da serca, dziakavaŭ Siarhieju Šapranu. Paet zhadvaŭ, jak u svoj čas pačynaŭ zapisvać uspaminy aktrysy Łarysy Aleksandroŭskaj, adnak taja praca nie była zavieršanaja.
Fiksacyja ŭspaminaŭ — niaprostaja sprava, adnak dapamahaje dakranucca da unikalnaj historyi.
Nie abminuli ŭ časie hutarki i Karatkieviča, jaki pryśviaciŭ Baradulinu «Ładździu rospačy».
«Kali b Hiervasij Vylivacha pisaŭ vieršy, jany byli b takimi, jak u Baradulina», —kazaŭ Michaś Skobła, padkreślivajučy žyćcieśćviardžalnaść paezii dziadźki Ryhora.
Pieśniu «Drobnieńki doždžyk» z taje apovieści, a taksama pieśni na vieršy Baradulina, cudoŭna praśpiavała pad hitaru Taćciana Matafonava.
Vydańnie možna nabyć u kniharni «Łohvinaŭ» (pr. Niezaležnaści, 37a), chutka jano trapić u inšyja kniharni i da niezaležnych raspaŭsiudnikaŭ.