Tut lohka vyłučajucca roznyja typy ludziej: pa-pieršaje, heta «pasažyr-vychavalnik» — u kožnym vahonie zaŭsiody znachodzicca čałaviek, jaki «padkaža i namiaknie», jak kamu stać, kaho prapuścić, dzie vyjści i kudy pajści; druhi typ — «pasažyr-spartoviec» — zvyčajna toj, kamu kudyści treba bolej za astatnich. Mienavita jon «padrazaje» ŭsich padčas spusku na eskałatary i nastupaje vam na čystyja čaraviki, kali choča padyści bližej da dźviarej. Treci taksama vielmi cikavy — «viečny student»: toj chto zaŭždy pieraškadžaje inšym svajoj vielizarnaj torbaj i pry hetym nijak nie reahuje na zaŭvahi, bo paprostu nie čuje ich praz šum i muzyku, jakija źlivajucca ŭ adzin niezrazumieły homan. Apošni — «pasažyr-kanfarmist». Jon moŭčki staić i čakaje, kali ŭsio heta narešcie skončycca.
Mietro moža być pakazčykam raźvićcia krainy i jaje kultury ŭ cełym.
Pakazčykam davoli sprečnym, ale ž… Naprykład, u dalokim 1863-m, u čas, kali niepryznany hieroj Biełarusi Kalinoŭski zmahaŭsia suprać nienavisnaha režymu, u Łondanie była adkryta pieršaja linija mietro. Naturalna, što nam było nie da hetaha: šlachta ratavałasia, sialanie vyžyvali, a potym znoŭ pačalisia vojny. Narešcie ŭ 1984 hodzie my pierastali zajzdrościć anhielcam, bo pabudavali ŭłasnaje mietro. I zrabili heta raniej za Štuthart (1985), Valensiju (1988), Łos-Andželes (1993), Varšavu (1995) i navat Stambuł (2000). Saviecki Minsk raźvivaŭsia, adnoj haliny ad «Instytuta kultury» da «Maskoŭskaj» užo nie chapała, i ŭ pačatku 1990-ch źjaviłasia druhaja linija. Budaŭnictva jaje, a mienavita stancyi «Niamiha», da hetaha času nie daje spakoju minskim historykam i archieołaham. Hetaja stancyja amal što santymietr u santymietr lehła na staražytnuju ŭjaznuju bramu Mienskaha zamčyšča. Siońnia my majem užo 23 stancyi i za «noŭ-chaŭ» ličym najaŭnaść liftaŭ dla ludziej z abmiežavanymi mahčymaściami na šaści ź ich. Na vialiki žal, heta i jość pakazčyk raźvićcia našaj krainy siońnia.
Nazvy 13 z 23 minskich stancyj možna sustreć i za miežami Biełarusi.
Stancyi «Kastryčnickaja», «Spartyŭnaja», «Traktarny zavod», «Praletarskaja», «Pieršamajskaja» i h.d. jość amal va ŭsich krainach SND. Zrazumieła, što heta «łahičnaja» spadčyna savieckaha minułaha, ale ŭsio roŭna ličba vialikaja. Dla paraŭnańnia: u Kijevie 36 stancyj z 50 majuć unikalnyja nazvy, u Charkavie — 14 z 25. Čamuści my nie žadajem davać svaim vulicam i stancyjam hučnyja biełaruskija imiony.
Adzinaje raduje: pakul my čujem i bačym u mietro rodnuju movu.
Šakavalnym «siurpryzam» było źjaŭleńnie ruskamoŭnych abjavaŭ zimoj hetaha hoda. Adnak minčuki, u tym liku vy, pavažanyja čytačy «Našaj Nivy», pakazali svaju nieabyjakavaść da hetaha pytańnia. I ciapier my, jak i raniej, čujem zvyčajnyja abjavy, zapisanyja hołasam Uładzimira Baklejčava.
Spadziajemsia, što tak budzie i dalej. A taksama na toje, što stancyi 3-j linii mietro, jakuju źbirajucca adkryć u 2017 hodzie, atrymajuć pryhožyja nazvy, što prapanavali minčuki. Darečy, užo viadoma, što na mapie źjaviacca «Słucki haściniec», «Niemaršanski park» i «Kavalskaja słabada». Hučyć pryhoža. Mabyć, kali-niebudź my budziem jechać da stancyi V. Bykava, kab potym pierajści da Haradzieckaj linii — ale heta ŭsio potym. A pakul sočym za kulturaj minskaha padziamiella.
