(1965—2012)
Na pašparcie zołatam — VKL,
I viza ź minuŭščyny ŭ novi.
Čytajcie, zajzdroście — ja hramadzianin
Vialikaha Kniastva Lubovi.
Siaržuk Vituška
U Vialikaje Kniastva Lubovi daroha
Dla ciabie i siabroŭ, jak daroha da Boha,
Jak daroha da rodnaje chaty, da maci…
Ty idzieš pa darozie niabačnaj, i ščaście
Matylkom nad taboju krylaje spakojna
I ad hetaha śvietła, ad hetaha hojna
Na dušy i na sercy tvajoj tałaki,
Dzie ŭ siabroŭ na pytańnie žyćcia: “Chto taki?”
Jość adkaz: “Biełarus! I tut naša ziamla
Jość, była, i tut budzie zaŭsiody paśla!
I kaściami my lažam u našu ziamlu,
Dla jakoj nie kryčali: “Da skonu lublu!”,
A maŭkliva lubili, ź niabytu ŭzdymali
Biełaruś, za jakuju ścianoju stajali
Našy prodki na zamkavych ścienach i ŭ poli,
I nie zdradžvali joj ni za što i nikoli!”
Ty idzieš pa darozie niabačnaj, ščaślivy,
I ty rycar, jakomu radzimyja nivy
Hojać rany na sercy, dzie ŭsia tvaja kroŭ
Pieratvorana ŭ Vieru, Nadzieju, Luboŭ…
I lacić matylok nad taboj i lacić,
I nikomu jaho nie złavić, nie zabić,
Bo jon viečny, jak ty, bo ty viečny, jak śviet,
Praź jaki ty idzieš, jak zmahar, jak paet,
U jakoha ničoha niama akramia
Biełarusi i prodkaŭ imia…
3.07.2012
