Pry kancy sakavika ŭ charkaŭskim vydaviectvie «Folio» vyjšaŭ novy raman Jurja Andruchoviča «Tajamnica». Na krasavik zaplanavany vialiki proma‑tur pa 10 haradach Ukrainy ŭ padtrymku knihi. Hety «raman u interviju», vytančana i zachaplalna pabudavany na asabistych uspaminach aŭtara pra sučasnaje i minułaje, pryśviečany hadam jahonaha dziacinstva i junactva, padarožžam pa Eŭropie, tvorčaści i stračanamu času, kachańniu i śmierci, viečnamu i chutkapłynnamu.
Nasupierak naźvie, u «Tajamnicy» aŭtar zryvaje zasłonu z usich tajamnic, bolš čym ščyra raspaviadaje pra svajo žyćcio, ad rańniaha dziacinstva da siońniašniaha dnia.
Tekst napisany ŭ vyhladzie seryj interviju aŭtara niejkamu časopisu, jaki nieŭzabavie hinie pry zahadkavych abstavinach. Aŭtar vystupaje hałoŭnym hierojem, inšyja persanažy knihi — realnyja ludzi. «Nastaŭ jakiś taki čas, padyšła žyćciovaja chvilina, kali paŭstała nieabchodnaść u čymści akurat takim…», — kamentuje Andruchovič vybar žanru svajoj novaj knihi.
Andruchovič adkryta apisvaje baŭleńnie času litaraturnaj tusoŭki ź biaskoncymi zastollami, z alkaholem dy paleńniem travy, nazyvajučy heta «praŭdaju žyćcia».
Novy tvor Andruchoviča aryhinalny jak formaj, tak i źmiestam. Žanrava heta štości siaredniaje miž spoviedździu j analityčnymi memuarami.
Adrazu paśla vychadu knihi Jury Andruchovič adpraŭlajecca ŭ proma‑tur, jaki startuje 4 krasavika ŭ Charkavie. «I treba ž, takoje supadzieńnie, — pryznaŭsia Andruchovič, — u maim tekście zhadvajecca ciahnik, jakim ja adnojčy ŭnačy viartajusia, Užharad‑Charkaŭ, i naš tur pačynajecca ŭ Charkavie, a Užharad — apošni horad».
«Tajamnica» ŭžo pierakładajecca na niamieckuju, padpisanaja taksama damova na rasiejskamoŭny pierakład.
