«Paśla našych sustreč ź ludźmi, kali šmat chto vylečycca, ja spadziajusia, budzie reakcyja. — kaža Kašpiroŭski. —
I ja b chacieŭ sustrecca z Alaksandram Łukašenkam, parazmaŭlać ź im. Bo ja vielmi, vielmi, vielmi lublu i pavažaju hetaha čałavieka.Jaho mohuć nazyvać dyktataram, ale heta tyja, chto raśpiaŭ Saviecki Sajuz. A raśpiać Biełaruś — askiepak Sajuza nie ŭdałosia. Ja zajzdrošču biełarusam biełaj zajzdraściu, što ŭ vas takaja kraina»
Tak Anatol Kašpiroŭski adkazaŭ na pytańnie žurnalistki «Narodnaj voli» Maryny Koktyš, ci płanuje jon sustrecca z
Napiaredadni sustrečaŭ, Kašpiroŭski zładziŭ
U adkaz na luboje pytańnie žurnalistaŭ jon raskazvaŭ pavučalnuju historyju pra čyjości cudoŭnaje adužańnie paśla jaho sieansaŭ.
«Heta nie hipnoz. — kaža Kašpiroŭski, jaki vyhladaje hadoŭ na piatnaccać maładziejšym, čym jość nasamreč (a jamu 73). —
Ja pryjechaŭ karektavać źmieny anatomii ludziej. Bo psichaterapieŭty zajmajucca rozumam, a rozum — nie častka cieła».
Amal uvieś čas Kašpiroŭski cytuje ŭłasnyja miesijanskija afaryzmy, jakich u jaho «siemdziesiat tysiač». Hučać jany tak: «ja pryjšoŭ i daŭ vam śviatło, ale aślepła jašče bolej, bo za śviatłom ničoha nie bačna».
Kašpiroŭski staŭ zorkaj savieckaha telebačańnia ŭ 1989 hodzie. Savieckija ludzi hladzieli jaho sieansy siemjami. Pa ŭłasnych padlikach Kašpiroŭskaha, tady jon vylečyŭ kala 10 miljonaŭ čałaviek. Časam dla acaleńnia chapaje piaci chvilinaŭ —
naprykład, dla dystancyjnaj karekciroŭki nosa, jakuju jon masava ładzić na sustrečach, jakija nie lubić nazyvać sieansami. Jak i siabie — psichaterapieŭtam.
Bo psichaterapieŭty nie mohuć lačyć alerhiju, rubcy na sercy i inšyja chvaroby, naprykład, varykoznaje pašyreńnie vienaŭ. «U majoj mamy vieny byli jak palec, nohi ŭsie fijaletavyja, jana pryjšła na moj sieans u Polščy, i nazaŭtra patelefanavała — pračnułasia z absalutna biełymi nahami».
Takich historyj u Kašpiroŭskaha — nie mienš, čym afaryzmaŭ.
«Byŭ vypadak, kali padčas adnaho z maich televystupaŭ, ja pracior voka — bo ślaziłasia ad hrymu. — kaža Kašpiroŭski. — Dumaŭ, hety momant vyražuć. Nazaŭtra prylacieŭ na sieans u Taškient, a tam — kala sotni ludziej ź pieraviazanym vokam, bo paŭtaryli toje, što zrabiŭ pa televizary ja, i nanieśli škodu». Raskazvaŭ taksama, jak
paśla jahonych sieansaŭ siamidziesiacihadovyja babulki prysiadali pa siemsot razoŭ, a Basajeŭ paśla dzieviacihadzinnaj hutarki adpuskaŭ zakładnikaŭ.
Jon skieptyčna stavicca da inšaj zorki tych časoŭ — Ałana Čumaka, jaki «zaradžaŭ vadu», bo «vada nie zaradžajecca».
Mini-siensacyjaj stała pryznańnie Kašpiroŭskaha, što ŭ pieršy kłas jon pajšoŭ u Žyrovičach.
Z
