Da sustrečy ŭ Žopcievie
List sp.Humieńnikava naŭzajmy ŭzbuntavaŭ uspaminami i maju hrešnuju dušu.
Pačnu z taho, što moža być adniesienaje da pamiaci prodkaŭ i što z pryčyny hazetnaha farmatu nia trapiła ŭ «Krainu biaz budučyni». A mienavita z taho, što Siebieski rajon nia tolki horniecca da Biełarusi (bo heta i jość jašče Biełaruś u jejnych etnahrafičnych miežach), pasyłajučy siońnia svaich lepšych synoŭ dy dačok u Połackuju alma mater. Całkam vierahodna, što našyja sa sp.Humieńnikavym prodki — «palaki», u 1863 hodzie popleč vajavali z rasiejskimi karnikami ŭ Juchavickich lasach u paŭstanckim adździele Balasłava Kulčyckaha, dzie zmahałasia połackaja j siebieskaja šlachta, a taksama tutejšyja studenty Pieciarburskaha ŭniversytetu.
Viartajučysia ž da tapanimii, najpierš z sałodkim ščymlivym bolem zhadaju amal što rodnuju viosačku KOPCIEVA, jakaja prytuliłasia da Dźviny pamiž maimi Połackam i Navapołackam. Kolki siabie pamiataju, niejkaja ruplivaja ruka znoŭ i znoŭ udakładniaje hety nazoŭ, dadajučy da jahonaj pieršaje litary jejny ž lustrany adbitak. Dvuma sprytnymi ruchami ruki ścipłaje j nievyraznaje KOPCIEVA imhnienna pieratvarajecca ŭ hanarliva-tajamničaje ŽOPCIEVA i, pryznajusia, adnojčy hetaj kłapatlivaj rukoju była taja samaja, što zaraz piša hetyja radki.
Nazoŭ susiedniaj połackaj vioski, dzie, miž inšym, naradziŭsia biełaruski režyser Valery Maśluk, taksama nie zaŭsiody zadavalniaŭ navakolnych nasielnikaŭ. Tut papracavać davodziłasia bolej: šlacham źmianieńnia pieršaj i treciaj litaraŭ ROPNO transfarmavałasia sami razumiejecie ŭ što. Ale ŭ niezaležnaj Biełarusi, kali nazovy na darohach zahučali pa-biełarusku, lichadziei-redaktary naskaha staražytnaha taponimu byli pazbaŭlenyja kozyraŭ i svaju biezhustoŭnuju čynnaść musili paśpiachova spynić.
Prykłady možna doŭžyć. Pad Bieraściem isnuje stancyja VIERASY, jakaja ŭžo daŭno bolš viadomaja tamtejšamu žycharstvu jak VSRASY, što navat niepalašuk, nia vielmi napružvajučysia, razumieje bieź pierakładčyka. Kažuć, takim čynam miascovyja apazycyjanery staviać adznaku adnamu viadomamu palityku.
Jak vyhladaje, hłyboka čałaviečyja pačućci ironii dy samaironii raz-poraz sustrakajucca i ŭ sercy bratoŭ-«skabaroŭ».
Darečy, versija sp.Humieńnikava ź lićvinskimi «dułami» — bliskučaja, choć svajoj spravy ŭ Inflanckuju vajnu jany, duły, na žal, nie darabili.
Nakont pieraniataj u starejšaha brata zvyčki z nahody i biez nahody nastupać na korak, spračacca sa sp.Humieńnikavym nia budu. Kab takoha namieru nia ŭźnikła i ŭ jaho, mahu paraić znajści ŭ starych hadavikach «NN» abo ŭ majoj knižcy «Božaja karoŭka ź Piataje aveniu» ese «Za što Avin zabiŭ Kavela».
Varta, vidać, zaŭvažyć, što «Kraina biaz budučyni» — taksama ese, a nie spravazdača. Adčujcie, jak toj kazaŭ, roźnicu.
I, narešcie, najistotniejšaje. Radzima ž u nas sa sp.Humieńnikavym adna; druhoj nie było, a treciaj nia budzie. Inačaj, my nie zajmalisia b daścipnym i niesumnienna karysnym padarožnikam listavańniem, a, mahčyma, zhadvali b zaraz lubuju našamu sercu račułku nia doma, a niedzie ŭ Starapramysłoŭskim rajonie čačenskaj stalicy (jaki ŭčora «vyzvalili», pavodle maich padlikaŭ, užo siomy raz) abo jechali b dachaty ŭ zalitavanaj trunie, jak «skabar» Siaroha abo toje, što ad Siarohi zastałosia.
I kali nam sa sp.Humieńnikavym vypadzie niekali ŭ našych vandroŭkach sustrecca, niachaj heta zdarycca ŭsio ž u Kopcievie-Žopcievie, a nie ŭ «bahataj» Dułaŭcy-Dupaŭcy, pahatoŭ paśla ichnaha «bahataha abiedu».
Uładzimier Arłoŭ
