Ekspart piva ŭ Niamieččynu
Miensk. Ranica. Pieršy pramień sonca pracisnuŭsia miž chmaračosaŭ i ŭpaŭ na bronzavy pomnik Bykavu. Na pustym peronie mienskaha metro recham addałosia: “Aściarožna, dźviery začyniajucca, nastupnaja stancyja — plac Kalinoŭskaha”. Tak pačynaŭsia novy dzień Biełarusi...
U Sarbonie adkryŭsia biełaruski fakultet. U mienskim Linhvistyčnym universytecie pačynajuć vyvučać novyja kursy: birmanskuju kulturu, movy suachili i kiečua. Apošni milicyjant u vioscy razumieje pa-anhielsku i trymajecca zakonu, a na poklič “Žyvie Biełaruś!” z uśmieškaj adkazvaje: “Žyvie viečna!” U Homielskim vajavodztvie paśla biełarusaŭ na druhim miescy pa kolkaści — japoncy. U Brahinskim paviecie jany vynajšli novy vid kvietak — fudzi, jakija stali symbalem siniavokaj krainy.
Połacak pieratvaryŭsia ŭ biełaruskuju Flarencyju, pryniaŭšy abaviazki kulturnaj stalicy. Razam ź Vienaj i Zalcburham jon pryvablivaje słuchačoŭ klasyčnaj muzyki. Taksama nidzie ŭ śviecie bolš niama muzeju bulby, aprača jak na Dźvinie.
Spasa-Eŭfrasińnieŭski manastyr pieratvaryŭsia ŭ mikradziaržavu kštałtu Vatykanu. Relihijnaje pytańnie zastałosia składanym, ale novaja unija pakrysie jadnaje nacyju.
Abliččy miestaŭ nabyli rysy eŭrapiejskaści. Miensk na miažy časoŭ nahadvaje sucelnuju budaŭničuju placoŭku. Źniesienyja Pałac sportu na Niamizie, Pałac Respubliki i pačvarnyja hmachi na ŭskrainach, adbudoŭvajucca apošnija nieadbudavanyja damy pazaminułaha stahodździa. Kalektarnaja, Uralskaja, Radyjatarnaja vulicy syšli ŭ niabyt i zastalisia tolki ŭ muzei BSSR. Pad jaho addali kutok stalicy, na jakim štučna zachoŭvajecca atmasfera tych časoŭ...
Biełaruś — parlamenckaja respublika, aktyvizujecca ruch naščadkaŭ kolišniaje šlachty. Jany vystupajuć za toje, kab pracedura atrymańnia hramadzianstva krainy stała bolš suvoraja, kab vymohi nie abmiažoŭvalisia viedańniem movy.
Tavarystva Biełaruskaj Kultury imia Zianona Paźniaka zajmajecca pramocyjaj biełaruskaj movy i kultury ŭ śviecie. Heta dziakujučy jamu baski pierakłali na svaju movu “Paleskuju chroniku” Mieleža, u kubinskija dziciačyja chrestamatyi ŭvajšła “Pieśnia pra kamendanta Če” Hienadzia Buraŭkina, u Mantavidea ŭstalavali pamiatnuju šyldu Karłasa Šermana, a ŭ Miensku — bronzavaha sabaku Šnipa.
Samaja papularnaja hazeta na pierałomie stahodździaŭ — “Volnaja Biełaruś”. Litaratura straciła svaju sakralnaść, u jaje nietrach naradžajucca pierš za ŭsio lohkija ramany i luboŭnyja pryhody.
U Paryžy naščadak Mirona ŭźniaŭ vializny bieł-čyrvona-bieły ściah na Ejfelevaj viežy i, zadavoleny, spłaciŭ štraf za chulihanstva.
Adzinaje, u čym biełarusy zastalisia kanservatyŭnyja, — heta ŭ ježy. Draniki, zrazy, klocki — na stale kožnaha biełarusa. Źniziłasia spažyvańnie harełki, ale pavialičyŭsia vyrab piva, jakoje ekspartujecca najbolš u Niamieččynu.
Arciom Arašonak
