vodhuki
Kab svoj paznaŭ svajho
Tema, uźniataja sp.Piatrom Łamanam u artykule “Kampot z chrenam” (“NN” ad 18 kastryčnika), vielmi aktualnaja. Sapraŭdy, aktor nacyjanalnaha teatru, jaki daskanała nie vałodaje biełaruskaj movaj, — prafesijna nieprydatny. Tamu my i nia bačym našych aktoraŭ u kinematohrafie, na telebačańni.
Nas, stałych hramadzian, užo nie cikavić čužoje. Za svajo doŭhaje žyćcio my stamilisia ad čužoha. My chočam havaryć pra svajo, karystacca svaim, pieražyvać za svaich, lubić svajo, bierahčy svajo, žyć svaim. My ŭžo zrazumieli, što čužoje žyćcio niedasiažnaje, kolki ni praciahvaj ruki i ni hladzi hałodnymi vačyma. Što jość u nas svajo ščaście, dla nas jano adzinaje, Boham dadzienaje.
Mova patrebna – kab u burlivym žyćciovym mory svoj paznaŭ svajho. Voś vam i ŭsia Nacyjanalnaja Ideja – lubić Svajo. Padtrymlivać Svaich. Karystacca Svaim. Bierahčy Svajo. Žyć Svaim. Zmahacca za Svajo.
Ułada, rasiejskamoŭnaja biełaruskaja intelihiencyja, aktory Viciebskaha nacyjanalnaha teatru – usie jany curajucca movy i tym samym naŭmysna pieraškadžajuć nam lubić siabie. I ŭzamien lubovi da siabie naradžajecca varožaść da čužoha.
Kastuś Travień, Vorša
Varta pasprabavać
Vielmi ŭdziačny za artykuł aktora P.Łamana. Prablema kołasaŭcaŭ hetaksama datyčyć i kupałaŭcaŭ. Aktory ŭ žyćci nie razmaŭlajuć pa-biełarusku, i režysura karystajecca tolki rasiejskaj movaj. Tamu aktory časta paprostu zavučvajuć teksty, a pra impravizacyju pa-biełarusku možna ŭvohule zabycca.
Prablema ŭźnikła nie raptoŭna, jość šerah akaličnaściaŭ: prafesijnyja dyscypliny ŭ Akademii mastactvaŭ čytajucca ŭ asnoŭnym pa-rasiejsku (tolki sceničnuju movu sp.Kalada i sp.Kurhan vykładajuć pa-biełarusku), dyj u teatry starejšaje pakaleńnie padtrymlivaje tradycyju “nie chaču być biełaj varonaj”. Vyrašeńnie prablemy patrabuje prajaŭleńnia voli, charaktaru ad kožnaha čałavieka, peŭnaj pazycyi kiraŭnictva teatru. Na žal, ja taksama nie mahu pachvalicca tym, što razmaŭlaju ŭ teatry tolki pa-biełarusku. Anton Čechaŭ kazaŭ: “Treba kožny dzień vyciskać ź siabie niavolnika kropla za kroplaj”. Dyk mo varta pasprabavać?
R.P., aktor Nacyjanalnaha Akademičnaha teatru imia Janki Kupały
Pra biełaruska-i słamskaje siabroŭstva
Uvieś Miensk byŭ ablepleny abviestkami ab “nacyjanalnaj vystavie I Słamskaj (mienavita tak!) Respubliki Iran”, što adbyłasia na “Biełekspa” (Kupały, 27). Abviestki hetyja byli azdoblenyja… vyjavaj pomnika biełarusam, što zahinuli ŭ Aŭhanistanie. U svoj čas madžahiedy, jakim davaŭ prytułak “siabroŭski” ciapier Iran, stralali dy rezali našych chłopcaŭ nia horš za tych, što prychodzili z Pakistanu. Kažu heta jak čałaviek, što dva hady svajho maładoha vieku zmarnavaŭ za niejkuju sotniu kilametraŭ ad aŭhana-iranskaj miažy. A ciapier davodzicca kožny dzień pa niekalki razoŭ bačyć pierad saboj u tralejbusie taki voś symbal biełaruska-iranskaha siabroŭstva.
Viačka Vasilonak, Miensk
