Haradzienskija ŭłady pryniali niečakanaje rašeńnie — uviekaviečyć pamiać Vasila Bykava, jaki pražyŭ u Horadni 24 hady i staŭ tut suśvietna viadomym piśmieńnikam. Niečakanaść hetaja pryjemnaja. Druhaja reč chutčej čakanaja, ale niepryjemnaja.
Ja maju na ŭvazie tekst. Na došcy napišuć, što byŭ jon hierojem sacyjalistyčnaj pracy i laŭreatam leninskaj i dziaržaŭnaj premij. Praŭda, takoje rašeńnie harvykankamu pavinien jašče ŭchvalić abłvykankam.
Što było, toje było, skažuć mnie. Pravilna było, adkažu ja. Bo paśla hetaj usioj leninijany kolki roznaha adbyłosia! Siońnia 2003 hod, a tekst prydumali 20-hadovaj daŭnaści. Kazionny saviecki tekst. Viadoma, ułady nie takija durnyja. Jany, što vidavočna, — padstrachavalisia! Viadomaje ž staŭleńnie «baćki» da Narodnaha piśmieńnika. Dyk lepiej, maŭlaŭ, takuju šyldu, čym nijakuju. Adviečnaja sprečka. Što lepiej: što Kalinoŭskaha i Bahdanoviča ŭ Horadni ŭ bolš-mienš demakratyčnyja časy nie pastavili j ich dahetul niama i nieviadoma kali buduć? ci chaj by pastavili tych, vykananych u savieckaj tradycyi, i jany b dobrych dziesiać hadoŭ farmavali abličča Staroha horadu? Ja zhodny ź pieršymi, ale mnie sumna tak doŭha žyć u horadzie bieź biełaruskich pomnikaŭ.
Elementarny ludzki krok — ujavić, a ci spadabałasia b hetkaja memaryjalnaja šylda samomu Bykavu? Ja pierakanany: jon byŭ by suprać! A značycca, nia moža być movy pra padobny tekst. Kali siońnia z honaram aficyjnyja rupary paviedamlajuć pra aktora ci śpievaka, što jon — dahetul ažno «narodny arcist SSSR», dyk Vasila Bykava heta nie datyčyć. Ja b napisaŭ bolš pa-ludzku, što Vasil Bykaŭ — suśvietna viadomy piśmieńnik, što svaje samyja viadomyja knihi jon napisaŭ mienavita ŭ hetym horadzie, dzie žyŭ i pracavaŭ, u horadzie, jaki jaho natchniaŭ. A što da premij, dyk dla piśmieńnika majuć značeńnie tolki sapraŭdnyja, 100-pracentna litaraturnyja. Naprykład, Nobeleŭskaja.
Siarhiej Astraviec, Horadnia
