Usio pačałosia z vyvučeńnia ŭłasnaha radavodu, potym išło vyvučeńnie historyi rodnych miaścinaŭ.
Za 10 hadoŭ pracy ŭźnik vieličezny falijant — historyja Kareńščyny, dziasiatka viosak Łahojščyny, abjadnanych vakoł centru — falvarku Korań — niby historyja Centralnaj Biełarusi ad XIV da XX st. u minijatury. Kniha pryśviečana śvietu, jakoha niama, — tradycyjnaj vioscy. Hety śviet nia źnik biaz znaku. Na hlebie, uhnojenaj praduktami jaho raspadu, vyrasła ciapierašniaja palityčnaja sytuacyja Biełarusi.
Na prezentacyi svajoj knihi «Tradycyjnaja biełaruskaja vioska ŭ eŭrapiejskaj perspektyvie» Viačasłaŭ Nasievič (na fota) dakazvaŭ, što praŭdzivy historyk musić raźbiracca va ŭsim: hienealohii, archiealohii, a taksama ŭłasna historyi — «ad Adama da Patsdamu». Pry padrychtoŭcy knihi V.Nasievič vykarystoŭvaŭ histaryčnyja metodyki, jakimi nie karystalisia ŭ savieckaj Biełarusi. U pryvatnaści, jon asabliva źviartaŭ uvahu prysutnych na mikrahistoryju: «U saviecki čas prynieści ŭ vydaviectva knihu pra adnu viosku było niemahčyma, skazali b: što vy niejkaj drabiazoj zajmajeciesia. Ale ž žyćcio kožnaj vioski padobnaje da žyćcia inšych viosak».
Aŭtar z vykarystańniem vielizarnaha masivu dakumentaŭ apisvaje žyćcio rehijonu ŭ cełym: što jeli, što apranali žychary Kareńščyny, jak rabili ziamlu, z kim žanilisia, jak pamirali… Usio heta — u histaryčnaj perspektyvie.
U jakaści svaich papiarednikaŭ V.Nasievič nazyvaje etnohrafa Jazepa Hładkaha (pseŭdanim Adam Varłyha) i historyka Mikałaja Ŭłaščyka. Pieršy ź ich daśledavaŭ tyja ž miaściny, jakija apisaŭ Nasievič. Druhi ŭ knizie «Była takaja vioska» daŭ pieršy biełaruski ŭzor mikrahistoryi.
Poŭnaściu hety artykuł možna pračytać u papiarovaj i pdf-versii "Našaj Nivy"
Adam Voršyč
