Za savietami cełaja plejada biełarusaznaŭcaŭ pieratvarałasia ŭ ludziej ź lehiendy. Siarod ich i Alaksandar Jelski (1834—1916). Pracy pisaŭ pa-polsku, drukavaŭ u časopisach i encyklapedyjach, a ŭ dadatak byŭ panam… Naturalna, što dla epochi «dyktatury praletaryjatu» staŭ personaj non hrata.
Ale nie skazać, što jahonych pracaŭ nie čytali historyki mastactva ci ekanomiki. Dobra čytali, bo šmat čaho «pazyčyli». Samy śviežy prykład hreblivaha staŭleńnia akademičnaje histaryjahrafii da Jelskaha — 3 tom «Historyi Biełarusi» (2004). Pieraliku prac Jelskaha ŭ knizie niama. Ale na s.199 čytajem: u 1758 h. u Słucku była zasnavana słavutaja «persiarnia» (treba «persijarnia»). Źviestki — z tekstu kantraktu, jaki 24 studzienia 1758 h. Michał Kazimier Radzivił (Rybańka) padpisaŭ z «persydzskaj, tureckaj, kitajskaj, roznaj materyi i pracy majstram» Janam Madžarskim. Apublikavaŭ kantrakt A.Jelski. Adnak aŭtar akademičnaha artykułu nie ŭličyŭ, što słuckaja manufaktura šaŭkovych pajasoŭ była zasnavanaja raniej, a z Madžarskaha pačałasia jaje słava.
Poŭny varyjant čytajcie ŭ papiarovaj i pdf-versii hazety "Naša Niva"
Anatol Sidarevič
