Jakija ž vyhody zajmiejem, admoviŭšysia ad «j» na karyść «ĭ»?
Litary «i» ŭ biełaruskim alfabecie niama, jość «i». Čamu ž, kali «i» treba stać karotkaju, jana pieratvarajecca ŭ «j»? Voś ža «u» i ŭ skaročanym hučańni zastajecca sama saboju, nabyvajučy źvierchu adno znak skaračeńnia — «ŭ».
Moža, naša «i» maje niejki kompleks niepaŭnavartaści, jaki i zmazvaje jaje asabisty «tvar» u skaračeńni?
Kali ŭžo «i» i «j», to čamu nie «u» i «ŭ»??
Jakija ž vyhody zajmiejem, admoviŭšysia ad «j» na karyść «ĭ»?
1. Pazbavim movu ad niedarečnaści.
2. Užo nia dźvie, a try litary ŭ nas admietna svaje.
3. Pasprabujcie nabrać chacia b abzac tekstu, dzie zamiest «j» budzie «ĭ»?, i vy ŭbačycie jaho vizualnuju svojeasablivaść.
Razumieju, što patrebny tut niejkija dadatkovyja vysiłki, ale mova ci nia vartaja ich?
Aleś Pruski, Viciebsk
Adkazvaje movaznaviec Piatro Sadoŭski:
«Heta pytańnie z moŭnaj peryferyi: jano nie zakranaje ŭłasna movy. Tut havorka moža iści tolki pra hramadzkuju damovu: jak pahodzimsia pisać, tak i budziem. Ukraincy taksama nia mieli śpiarša litary «ï»: jany pisali «ji» (Kyjiv), — a potym uviali, i jana pryžyłasia. Možna ŭvieści i ŭ nas hetkuju litaru, kali budzie isnavać hramadzkaja damova.
Inšaja reč, što isnuje ž i tradycyja. Kali pieravydavać Kołasa, Kupału, jakija takoj litary nia viedali, dyk u ich taksama treba mianiać usie teksty? Kitajcy i japoncy daŭno b pierajšli na łacinku, kab im nia treba było pieravodzić na łacinku ŭsiu tuju napisanuju spadčynu, jakaja ŭ ich jość. Tamu j nie pierachodziać».
