Усё, што адбываецца цяпер у Доме правасуддзя, — не больш чым спектакль.
І нягледзячы на шматлікія нестыкоўкі і працэсуальныя парушэнні, лёс Канавалава і Кавалёва ўжо вырашаны.
Ідзе суд. Пракурор стараецца, адвакаты сапуць, суддзя з задуменным выглядам, здавалася б, успрымае аргументы бакоў і аналізуе іх. Бо менавіта ён павінен паставіць кропку ў гэтай справе. Бесстаронна ацаніць доказы і вынесці справядлівы прысуд.
Аднак у разгляд справы самым нахабным чынам ўмешваецца… Аляксандр Лукашэнка.
Не, ён не тэлефануе суддзі (прынамсі мне пра гэта нічога не вядома), ён не патрабуе імгненна прызнаць падсудных вінаватымі і вынесці ім пакаранне… Ён банальна ўзнагароджвае супрацоўнікаў, якія праводзілі папярэдняе расследаванне злачынства, і такім чынам дае публічную ацэнку справе, што разглядаецца ў судзе.
Нагадаю —
яшчэ ідзе судовае следства, суд яшчэ нават не прааналізаваў усе доказы, і, адпаведна, прысуду які ўступіў у законную сілу, па гэтай справе няма. Такім чынам, праца аператыўнікаў і следчых яшчэ не была праверана і ацэненая.
А Лукашэнка тым часам ужо заявіў: «Мы ўзнагароджваем людзей, якія мелі непасрэднае дачыненне да раскрыцця тэракту ў мінскім метро».
Што гэта, калі не ацэнка матэрыялаў следства, дадзеная на самым высокім узроўні?
Скажыце,
які суддзя, хай нават ён і цэлы намеснік старшыні Вярхоўнага суда, рызыкне не тое каб спрачацца, а проста кінуць цень на аўтарытэт Аляксандра Рыгоравіча Лукашэнкі? Правільна. Ніякі. Такіх суддзяў у РБ не водзіцца.
Таму ўсё, што адбываецца цяпер у Доме правасуддзя, — не больш чым спектакль. І нягледзячы на шматлікія нестыкоўкі і працэсуальныя парушэнні, якія ставяць велізарны пытальнік над высновамі следства, лёс Канавалава і Кавалёва ўжо вырашаны.
Улада не змагла да канца вытрымаць паўзу ў сваёй аўтарскай пастаноўцы пад назвай «незалежны судовы працэс». Кропку ў справе паставіў Аляксандр Лукашэнка. Асабіста. Праўда, развязку сюжэту, як належыць у любым спектаклі, які паважае сябе, мы — гэта значыць публіка — даведаемся ў канцы прадстаўлення.
