На пачатку Паркавае магістралі (былы праспэкт Машэрава) зьявілася дыхтоўная расьцяжка з каляровай панарамаю «Торгово‑административный центр». Як вынікае, на месцы колішняе кавярні «Рэчанька» ўсё ж паўстане гіганцкі хмарачос. Гмах пераўзыйдзе маштабам усе іншыя будынкі на праспэкце й будзе панаваць над усёй старой часткаю Менска.
 |
Ідэя ўсадзіць пасярод менскага Замчышча гэтую спаруду ўзьнікла яшчэ за часоў Аляксандра Чадовіча, калі той быў галоўным архітэктарам Менска. Чадовіч сышоў, зьняўшы тым самым з сябе адказнасьць за праект. Яго зьмяніў Руслан Белагорцаў. У сваім інтэрвію газэце «Минский Курьер» (№ 441, кастрычнік 2004) Белагорцаў казаў: «Заказык хацеў рэканструяваць невялікі будынак кавярні «Рэчанька», перабудаваць яго ў грандыёзны 16‑павярховы гмах. Але былая кавярня знаходзіцца ў межах гістарычнае забудовы, а да яе патрабаваньні асаблівыя, і галоўнае — сур’ёзныя абмежаваньні этажнасьці». Праз год у тым «Минском Курьере» Белагорцаў заявіў: «Ёсьць прапанова на месцы былое кавярні «Рэчанька» па праспэкце Пераможцаў узьвесьці шкляны высотны будынак адміністратыўна‑гандлёвага цэнтру. Гэта ідэя выклікала спрэчкі й на апошніх горадабудаўнічых нарадах. Будуць распрацаваныя ахоўныя зоны — сумневы расьсеюцца ў заканадаўчым парадку».
Неўзабаве самога Белагорцава ня стала. Сумневы «рассеяліся» і гіганцкі хмарачос, супраць будаўніцтва якога горача выступалі самыя паважаныя дойліды Беларусі, горача пярэчылі гісторыкі, археолягі ды эколягі, збудуюць!
У выніку пабудовы насувымерна вялікага «Гандлёва‑адміністрацыйнага цэнтру» на пачатку былое Паркавае магістралі, а) будзе цалкам парушаная сама кампазыцыя гэтага праспэкту й непапраўна сказіцца ўвесь краявід гістарычнага цэнтру Менску, бо навюткі будынак будзе тырчэць зь любой кропкі агляду; б) адпадзе патрэба наогул рэстаўраваць аб’екты, узнаўляць гістарычны ландшафт і маштаб забудовы ў Ракаўскім прадмесьці й ваколіцах, бо ўсё яно апынецца ў вялізарным ценю шклянога гмаху; в) пабудова велізарнага новага аб’екту зь сеткаю новых камунікацыяў і новых транспартных разьвязак зьнішчыць незваротна й архэалягічны культурны слой у самай старажытнай частцы гораду.
Ці будзе ў засені гэтага архітэктурнага монстра якая паделка «пад старыну», што лепяць цяпер на вуліцы Замкавай ці не — розьніцы аніякае. Пасьля ўзьвядзеньня гэтае спаруды, насуперак усяму й усім, сэнс у пастановах «Аб развіцьці гістарычнага цэнтру Менска» і зацьверджанай «Канцэпцыі рэканструкцыі гістарычнага цэнтра г. Менска», адпадае сам сабою. Бо гістарычнага цэнтру Менску, як зьвязананай міжсобку сыстэмы кварталаў і вуліцаў, непарыўнага асяродзьдзя, больш ня будзе. А пакуль тое‑сёе, можна палюбавацца прыгожай рэклямнай расьцяжкаю, што славіць наш цывілізацыйны заняпад.
Ранейшы артыкул "Нашай Нівы" пра небасяг на Замчышчы.
