Cikavy pieradnavahodni artykuł Viktara Marcinoviča «Pramova suprać aliŭje» natchniŭ napisać razhornuty adkaz.
Treba skazać, što
Novy hod — heta ŭ pieršuju čarhu śviata savieckaje.Da savieckaj akupacyi ŭ Biełarusi, chutčej za ŭsio, nichto jaho ź lulkaj u fateli, jak apisvaje Viktar Marcinovič, nie adznačaŭ: hałoŭnym śviatam hoda byli Kalady (u zaležnaści ad vieravyznańnia). Navat jalina — heta nijak nie darevalucyjny navahodni atrybut, ale atrybut vyklučna kaladny.
Kamunistam było nieabchodna prapanavać ludziam niejkuju ateistyčnuju zamienu Kaladaŭ. Takoj zamienaj z
I, u adroźnieńnie ad vulic Lenina ci savieckaha ściaha, heta źmianiać nie abaviazkova, mnie zdajecca.
Novy hod — heta nie fieminisckaje 8 Sakavika, nie lumpienski Pieršamaj abo inšyja roznyja siomyja listapada i dvaccać trecija lutaha.
Novy hod nie maje nijakaha ideałahičnaha źmiestu i ŭtvaraje chiba adnu z redkich žyvych ščyrych niepalityzavanych tradycyj u našych postsavieckich hramadstvach. Heta nie samaja drennaja reč.
U tym, što ludzi napivajucca na Novy hod, vinavata nie śviata, ale ahulnaja kultura. Kamu treba, toj pračynajecca z pachmiellem i na Vialikdzień, i paśla Kupalla, i paśla Dnia čekista.
Nasamreč,
na Zachadzie Novy hod adznačajuć nie asabliva inačaj, čym u nas.U tym sensie, što na fonie siamiejnaha śviatkavańnia Kaladaŭ, dzie relihijny padtekst taksama dahetul zastajecca ŭ hałoŭnym fokusie, Novy hod — prosta šumnaja ŭsieahulnaja papojka z fajervierkam i pachmiellem, chaj i bieź siamiejnaha zastolla s sałataj aliŭje.
Chto jak, a my ŭ našaj siamji adznačajem i Božaje Naradžeńnie, i Novy hod. Božaje Naradžeńnie — sa śviečkami, Kaściołam i «Cichaj nočču — śviatoj nočču» (kućciu b jašče navučycca hatavać), Novy hod — z kurantami, šampanskim, mandarynami i «Jeśli u vas nietu cioci». I heta, ja liču, pravilna:)
Z nadychodziačym!
