Paŭstańnie 1863—64 hadoŭ u Polščy i na Litvie było roznym pavodle hieapalityčnaj skiravanaści, — piša Vital Jeŭmiańkoŭ u dyskusii adnosna acenak Paŭstańnia Kalinoŭskaha. — U Polščy (terytoryja byłoha Karaleŭstva) zmahalisia za Reč Paspalituju pavodle Kanstytucyi 3 Maja, kali, jak vykazaŭsia Mickievič, dva narody kančatkova ŭ adzin źlilisia — h.zn. usie parabilisia palakami, a Polšča, choć i vyśnienaja, ale isnavała ad Poznani da Smalenska. Na Litvie była inšaja sprava — tam zmahalisia za Reč Paspalituju abodvuch narodaŭ, h.zn. za palityčnuju i nacyjanalnuju fiederacyju palakaŭ i litvinaŭ. I ŭ hetym sensie paŭstańnie Kalinoŭskaha ideałahična blizkaje da Barskaj kanfiederacyi. Kali spadar Hihin akcentuje ŭvahu na polskaj sutnaści paŭstańnia, jon kirujecca, jak ni paradaksalna, ideałohijaj, jakaja była vypracavana ŭ Varšavie. Mienavita ŭ Varšavie duža b chacieli, kab hetaje paŭstańnie było pazbaŭlena litvinskaha / biełaruskaha sieparatyzmu Kalinoŭskaha. Ale histaryčnaja praŭda ŭ tym, što Kalinoŭski byŭ hetkim ža litvinskim sieparatystam, jak i, naprykład, Radzivił Panie Kachanku. Mienavita z hetaha sieparatyzmu z čas vyśpieje BNR, i na im hruntujecca toje, što my ciapier nazyvajem biełaruskim patryjatyzmam.
