U praktyčnaj hulni šach – źjava zvyčajnaja. Pry składańni etudaŭ tvorcy da jaho dosyć časta apelujuć na pieršym ža chodzie. A voś u asiarodździ prablemistaŭ jašče niadaŭna ŭvažałasia za hańbu pačynać rašeńnie z prostaha napadu na karala. Navat u šmatchadoŭkach bolš canilisia «cichija», biaz šachu, druhija-trecija chady.
Časy mianiajucca, i kampazytary mianiajucca ź imi. Ciapier u peŭnych šachmatnych kołach usio čaściej i čaściej adnaŭlajucca siaredniaviečnyja tradycyi, kali ŭ mansubach adpačatny šach nikoha nie biantežyŭ. Kanstrujavaŭ padobnyja zadačy słavuty syryjec Filip Stama (XVIII st.), nia hrebavali imi i klasyki XIX st. – Semiueł Łojd, Ŭiljam Šynkman.
U kampazytarskich vysiłkach jość psychalahičny aspekt: kali zadačy rychtujucca admysłova dla konkursu rašeńnia, to ichnyja aŭtary biaruć pad uvahu, što daśviedčany rašalnik adrynaje varyjanty z šacham. «Ciapier šach na pieršym chodzie ŭžyvajuć jak najmienšaje licha, kali treba realizavać składanuju zadumu biez pryciahnieńnia vialikich siłaŭ», – pajaśniaje Vadzim Žyłko, trener z Łuninca, jaki ŭ lutym razam z hazetaj «Inform-prohułka» padvioŭ vyniki 5-ha mižnarodnaha spabornictva pa składańni šachprablemaŭ.
