Jak ža tak? adzin čałaviek!
Adzin čałaviek – i voś tak-tak!
Ź blakłym pozirkam z-pad paviek
Ź bijahrafijaj na piatak
U śpinžaku nie svaho plača
U kryŭdach (zbolšaha biez padstaŭ)
Sieŭ za stoł i pisać pačaŭ
A jak skončyŭ - hadzińnik staŭ.
Jon napisaŭ pryblizna voś takoje:
Što dysk jość formaju ziamli,
A sonca hreje
Lasy i reki i pali
Hipierbarei.
I što ŭradžaj na tych palach
Źbirać para nam,
A bieły kit ukaža šlach
Siami baranam.
Zakreśliŭ. I pierapisaŭ.
…A bieły Kit ukaža šlach
Siami abranym.
Kit - jość Vada i Bierahi.
Jon nosić Słova,
Jakoje skraŭ na dzień druhi
U Rybałova,
Kali Rybak pisaŭ jaho
Na vodnym plosie,
Jak skład adkazu da ŭsiaho
U našym losie.
Ciapier nie ščaścić Rybaku:
Kit chodzić nizka
A sam žyvie na tym baku
ziamnoha dyska,
Dzie załamany dalahlad
I zapavietam
Nam ścierahčysia jość zahad
Tych, chto žyvie tam.
Uff…
Voś i ŭstaŭ čałaviek. Rasprastaŭ na śpinie buhor.
I śpinžak na im užo lepiej siadzić. Dobra siadzić. Vaŭ.
Braŭ piaro draŭlanym palcami – atrymaŭ bahor.
I bahrom staviŭ kropku – nibyta kita zabivaŭ.
Kožny, kožny atrymaje svoj ekzemplar i udvaja
Stanie lahčej, kali ŭ škole raskažuć tady
Što pad nami ŭ ciemry ziamla antypodavaja.
Tam žyćcio-nie žyćcio i nikomu niamožna tudy.
Miły školnik! Tavaryš! Dyk daj ža svaju ruku.
Viedaj,kolnik, druhimi tvoj spłočany son.
Anikoli nie dremle vorah na tym baku
Ale čuje vorah jak my piajom va ŭnison:
“Ustavaj hipierbareja
Ty na śmiarotny boj
Pad soncam što nas hreje
My rušym za taboj!”
I ludzi radavalisia! Kudy padzieŭsia sum?
Śviet prostym staŭ i ciaplejšym nieba błakit.
A čałaviek napisaŭ: “Cogito ergo sum.
Dumajcie pra kita i budzie ŭ vas svoj kit”.
Niechta, kaniečnie, pieražyvaŭ i prasiŭ ludziej adumacca:
Jak ža tak? Pačakajcie. Vy bačyli, što jon pisaŭ, ci nie?
Heta ž biazhłuździca. Hłupstva, mišura. Fu.
A navošta vy słuchali, pierakazvali, pavyšali u canie?
Chacia, kaniešnie, - jak nie aceniš takuju strafu...
Tym časam čałaviek skazaŭ:
"ia nie raju
na płoskaj ziamli padychodzić da kraju.
I dadaŭ.
"Voś mudraść maja ŭ skryžali"
Ludzi słuchali jaho, bo lubili. Bajalisia. Pavažali.
Nu što?
Čałaviek, čałaviek, čałaviek. Čšššššš.
Słuchaj. Kali hadzińnik spyniŭ chadu,
Vada paliłasia. Śviet staŭ płoskim, bačšššš?
A viedaješ, chto tolki što zajšoŭ u vadu?
Kit. Bieły kit, toj, što słova chavaje niby
(Słova, jakoje rybak napisaŭ, kali
Ziamla stała płoskaj i koleru raskatanaj huby)
Ad tych, chto nikoli nie źjavicca na hetaj ziamli.
