«Viedała jaje siamnaccać hadoŭ. Jak kažuć, razam u lalki hulali. Heta byŭ viasioły i žyćciaradasny čałaviek. Škada, što niejki vyludak moža vyrašać čužyja losy, — nie strymlivaje emocyj siabroŭka zabitaj Ania. — Lila była adzinym dziciom u siamji.Mnie darahi hety čałaviek, a hetamu ... pahražaje, jak mnie skazali, 6-15 hadoŭ. Małavata niejak. Jamu b pažyćciovaje...»
23-hadovaja Lilija źnikła ŭ paniadziełak. Uviečary vyjšła z domu i nie viarnułasia. Dziaŭčynu znajšli zabitaj na nastupnyja sutki ŭ lesie pad Rečycaj. A praź dzień u Mazyry zatrymali i padazravanaha. Heta sakurśnik Lilii, ź jakim jana niekali sustrakałasia. Ale zatym adnosiny nie skłalisia. Ciapier chłopiec chacieŭ «admatać» ŭsio nazad.
U paniadziełak uviečary Lilija viartałasia sa spatkańnia. Abiacała patelefanavać svajmu maładomu čałavieku, kali vierniecca. Ale kala padjezda jaje čakaŭ były bojfrend, hramadzianin Rasii ź vidam na žycharstva ŭ našaj krainie. Jon pryjechaŭ na mašynie, prapanavaŭ pahavaryć. Adjechali da vioski Vaŭčynaja Hara.Tolki razmovy nie atrymałasia: dziaŭčyna admoviłasia znoŭ sustrakacca.
Chłopiec schapiŭ vostry pradmiet i ŭdaryŭ kachanuju pa tvary. A kali zrazumieŭ, što dziaŭčyna pamierła, schavaŭ u lesie, prysypaŭšy liściem.
«Takaja farmuloŭka — «koluča-režučy pradmiet» — praz toje, što pradmiet pakul nie znajšli. Tamu nie možam nazvać jaho», — skazała «Našaj Nivie» pradstaŭnica Śledčaha kamiteta pa Homielskaj vobłaści Maryja Kryvanohava. Pa jaje słovach, pakul možna havaryć pra adzin udar u tvar. Jość i inšyja paškodžańni na ciele, ale ich pachodžańnie vyznačyć ekśpiertyza: mahčyma, jany źjavilisia, kali cieła pieranosili.
Ciapier padazravany znachodzicca ŭ izalatary. Jon pryznaŭ svaju vinu.
«Lilija była dobraj dziaŭčynaj, adkaznaj, razvažlivaj, — pryhadvaje svaju adnakurśnicu Taćciana. — Była charašystkaj, jaje fotazdymak visieŭ na stendzie najlepšych studentaŭ. Škada, kali sychodziać takija ludzi».
Jana vučyłasia ŭ Mazyrskim dziaržaŭnym piedahahičnym univiersitecie imia Šamiakina. Śpiecyjalnaść — bijałohija i achova pryrody.
«U subotu my pavinny atrymlivać dypłomy. Lila paśpiachova zdała ŭsie dziaržekzamieny... U suviazi z žałobaj uračystaści admienienyja»,
— raskazała Taćciana.
Siabry zabitaj nie chočuć havaryć pra zatrymanaha chłopca. Kažuć tolki, što vučyŭsia jon nie ŭ adnoj hrupie ź Lilijaj.
26 rankam padazravany pierastaviŭ abviestku ab pošuku dziaŭčyny na svajoj staroncy ŭ sacyjalnych sietkach. A 26 červienia ŭdzień jaho zatrymali.
