U adnym z varšaŭskich schoviščaŭ znojdzieny nieviadomy plan Miensku 1804 hodu, na jakim pakazany centralny rajon stalicy, dzie ciapier mieściacca Nacyjanalny akademičny teatar imia Janki Kupały i Administracyja prezydenta Biełarusi. Pra heta karespandentu BIEŁTA paviedamiŭ supracoŭnik Instytutu historyi Nacyjanalnaj akademii navuk Aleh Dziarnovič.
Plan byŭ adšukany ŭ Hałoŭnym archivie staradaŭnich aktaŭ (Varšava) u zborach tak zvanaha «Mienskaha hurtka Varšaŭskaha tavarystva apiekavańnia pomnikami minułaha» j niadaŭna abnarodavany na adnoj z navukovych kanferencyj. Jak patłumačyŭ aŭtar publikacyi Aleh Dziarnovič, na planie pakazanyja paŭdniova‑ŭschodnija pradmieści Miensku «Novaje miesca», «Kašary» j «Lachaŭka», dzie ŭzdoŭž Śvisłačy ad pačatku XIX stahodździa pačałasia žyllovaja zabudova.
Pradmieście «Novaje miesca», ci «Novy rynak», paŭstała na ŭzhorku, dzie ciapier mieścicca skver kala teatru imia Janki Kupały. Svaju nazvu pradmieście atrymała ad płoščy, na jakoj pa niadzielach pravodzilisia haradzkija kirmašy. Pobač mieściłasia pradmieście «Kašary», dzie budavalisia vajskovyja kazarmy (kašary), adkul i nazva. U tyja daŭnija časy siońniašniaja vulica Enhielsa nasiła nazvu Daminikanskaja (paźniej — Pietrapaŭłaŭskaja), vulica Lenina była Francyskanskaj (paźniej Hubernatarskaj). vulica Čyrvonaarmiejskaja nazyvałasia Kašarskaj (paźniej Bataljonnaj i Skobieleŭskaj), a vulica Janki Kupały — Palicejskaj. Perpendykularna vulicam byli praviedzienyja try novyja: Mahazinnaja (ciapier Kirava), jakaja była nazvanaja tak z‑za raźmieščanych pablizu pravijanckich składoŭ, a taksama Łošyckaja (ciapier Karła Marksa) i Zacharjeŭskaja (ciapier praspekt Niezaležnaści).
«Vierahodna, pravobraz hetaj novaj tapahrafičnaj struktury my znachodzim na planie 1804 hodu. Tut možna ŭbačyć trasiroŭku budučaj vulicy Mahazinnaj, paŭdniovyja adrezki vulic Francyskanskaj, Daminikanskaj i budučych vulic Kašarskaj i Palicejskaj. Vidać, tut adlustravany pačatkovy etap planavańni j raźvićcia «Novaha miesta», — adznačyŭ Aleh Dziarnovič.
Taksama, na dumku historyka, na planie prasočvajecca trasiroŭka budučaj vulicy Nižnie‑Lachaŭskaj (ciapier Kastryčnickaj), jakaja prachodziła praz majontak Lachaŭka.
«Na bierazie Śvisłačy, na miažy pradmieściaŭ «Kašary» i «Lachaŭka», u rajonie siońniašniaha restaranu «Staroje rečyšča» mieściŭsia jašče adzin važny abjekt. Heta staražytnaje jazyčnickaje kapišča, jakoje, pavodle źviestak etnohrafaŭ, dziejničała až da pačatku XX stahodździa. Kultavy kamień «Dzied», albo «Starac», ciapier zachoŭvajecca ŭ mienskim Muzei vałunoŭ, a terytoryja samoha kapišča ŭ 1994 hodzie była ŭniesiena ŭ Dziaržaŭny śpis historyka‑kulturnych kaštoŭnaściaŭ Biełarusi», — raspavioŭ Aleh Dziarnovič.
