Słupy, aŭtobusnyja prypynki, šyby kram i źliŭnyja truby – usie hetyja haradskija abjekty ŭ vialikaj kolkaści zichaciać nalepkamiz łozunhami “Svabodu Sieviaryncu”, “Za svabodu”, “Pryjšoŭ naš čas – Jeŭrapiejski marš”. Takoj kolkaści nalepak horad nie bačyŭ nikoli. Inicyjatyŭnaja hrupa moładzi amal kožnuju noč vychodziać na svaju spravu, a z ranicy horad užo zalepleny kalarovymi nalepkami, što vielmi razdražniaje milicyjantaŭ i dvornikaŭ, jakija samaručna zahadvajuć ich ździrać. A na ich miescach źjaŭlajucca novyja nalepki z nadpisam “Tabie stolki nie sarvać, kolki ja zmahu nakleić”. Dy jašče i trafarety z Pahoniaj i łozunham “Žyvie Biełaruś” pryhoža krasujucca na ścienach haradskich damoŭ.
Dobra było b adčuć, kab razam z nalepkami ŭ žycharoŭ horada źjaviłasia i razumieńnie ich sensu, bo dla bolšaści ŭ słovach “Jeŭrapiejski marš” akramia nieparazumieńnia, chavajecca i abyjakavaść.
