vesti.ru
U im kanstruktar dzielicca z kiraŭnikom RPC dušeŭnymi pieražyvańniami i sumnieńniami z nahody svajoj adkaznaści za śmierci ludziej, zabitych z aŭtamata, jaki jon stvaryŭ.
«Moj dušeŭny bol nievynosny, adno i toje ž nievyrašalnaje pytańnie: kali moj aŭtamat pazbaŭlaŭ ludziej žyćcia, značyć, i ja, Michajła Kałašnikaŭ, dzievianosta try hady, syn sialanki, chryścijanin i pravasłaŭny pa viery svajoj, vinavaty ŭ śmierci ludziej, chaj navat vorahaŭ?» — pytajecca Kałašnikaŭ u patryjarcha.
Taksama ŭ liście jon dzielicca dumkami pra los krainy i čałaviectva.
«Tak, pavialičvajecca kolkaść chramaŭ i manastyroŭ na našaj ziamli, a zło ŭsio roŭna nie mienšaje!.. Dabro i zło žyvuć, susiedničajuć, zmahajucca i, što samaje strašnaje, źmirajucca adno z adnym u dušach ludziej — voś da čaho ja pryjšoŭ na zachadzie svajho ziamnoha žyćcia. Atrymlivajecca niejki viečny ruchavik, jaki ja tak chacieŭ vynajści ŭ maładyja hady. Śviatło i cień, dabro i zło — dźvie supraćlehłaści adnaho cełaha, nie zdolnaha isnavać adno biez adnaho? I niaŭžo Usiavyšni ŭsio tak i stvaryŭ? I čałaviectvu hibieć viečna ŭ takich suadnosinach?» — pytajecca kanstruktar.
