U Redakcyju źviarnuŭsia supracoŭnik Minskaha aŭtazavoda. Situacyja na pradpryjemstvie ŭsio horšaje. U žniŭni vialikuju častku padraździaleńniaŭ pieraviali na trochdzionny režym pracy.
«Napišycie pra heta! — prosić jon. — Pakinuli tolki aŭtobusnuju vytvorčaść i niekatorych vuzkich śpiecyjalistaŭ na inšych miescach, i ŭsio na hetym. Astatnija — doma, — raskazvaje naš surazmoŭca. — Tak adbyvałasia ŭvieś žnivień. U čaćvier prynosicca zahad ab tym, što piatnica abjaŭlajecca niepracoŭnym dniom. Paśla da piatnicy dałučyŭsia jašče i čaćvier. U sieradu prynieśli zahad — u čaćvier nie pracujem».
Varta adznačyć, što hetyja prastoi sumlenna apłačvajucca — ludzi atrymlivajuć 2/3 akładu. Ale premiju atrymlivajuć tolki rabočyja. Techničnym rabotnikam jaje nie dajuć.
My pazvanili na zavod. Z nami pahavaryŭ namieśnik kamiercyjnaha dyrektara Siarhiej Zacharevič. Pa jaho słovach, pradpryjemstva pracuje, zychodziačy z kolkaści zamovaŭ i aptymalnaha raźmierkavańnia pracoŭnaha času. Tak, prablemy jość, ale ž, padkreślivaje jon, piać dzion na tydzień pracuje bolš za pałovu padraździaleńniaŭ.
Ad siabie dadamo, što zakanadaŭstva pradpryjemstvam nie parušajecca. Našto vypuskać pradukcyju, na jakuju niama popytu? Heta prava zavoda — vyrašać, kali i kolki pracavać.
I, tym nie mienš, situacyja — tryvožny zvanočak adnosna pierśpiektyvaŭ biełaruskaha mašynabudavańnia ŭ składzie Jeŭrazijskaha sajuza.
