Krajaznaŭstva pastupova sychodzić u ličbavyja biblijateki. Škada, što ŭ mianie samoha nie staje času zajmacca hetaj spravaj. Adnak hetym zaniaŭsia moj małady kaleha i krajaznaŭca Kastuś Šytal — i znajšoŭ siensacyjnyja materyjały. Akazvajecca, nie takija ŭžo niechlamiažyja byli biełarusy za «polskim časam».
Na abšarach Pastaŭskaha i Dzisienskaha (stalica — Hłybokaje) pavietaŭ kipieła hramadskapalityčnaje žyćcio. Pravasłaŭnyja, naprykład, pryncypova nie chadzili ŭ carkvu, kali tam byŭ «pop maskal». Patrabavali śviatara biełarusa! Damahalisia! Iznoŭ ažyvała carkoŭnaje žyćcio, vierniki masava viartalisia ŭ chramy. U 1920ia byŭ šyroki ruch za biełaruskija škoły. Jany isnavali nie tolki ŭ Hłybokim, ale badaj va ŭsich vakolnych vioskach: Žuraŭniovie, Šubnikach, Lednikach… Jabłoncy. Apošniaj užo i na mapie niama.
Zacikaviła adna z publikacyjaŭ u tydnioviku «Biełaruskaja Krynica — Biełaruskaja Krynica», №11 za 9 lutaha 1928 hoda — «Maskaloŭ acanili, jak treba». Historyja, jak kažuć, raźvivajecca pa śpirali. U dalokaj pa časie publikacyi niečakana znajšlisia paraleli ź siońniašnimi parłamienckimi vybarami va Ukrainie. Dyj biełarusy, u pryvatnaści, žychary Dzisienskaha pavieta, raźbiralisia — chto nam brat, a chto vorah. Vyhnali praruskich ahitataraŭ z Hłybokaha i Łužak padčas vybarčaj kampanii 1928 hoda!
Darečy, redaktaram haziety za hety pieryjad paznačany Pavał Karuza, dziejač Biełaruskaj chryścijanskaj demakratyi, kampazitar. Sam Pavał Karuza ŭ tym samym 1928 hodzie byŭ abrany pasłom na Sojm 2-oj Rečy Paspalitaj ad biełarusaŭ Śviancianščyny (ciapier Šviančonis u Letuvie). Siamja Karuzaŭ, źbiełaruščanych italjancaŭ, žyła tady ŭ vakolicach Hłybokaha, baćka Jazep byŭ arhanistam u dzierkaŭščynskim kaściole. U paźniejšyja časy redaktaram «Biełaruskaj Krynicy» paznačany Janka Paźniak, dzied Zianona Paźniaka.
