Voś jahonyja słovy: «Miascovyja ŭłady adkryty dla dziełavoj inicyjatyvy haradžan. Adnak realnych prapanoŭ ad žycharoŭ stalicy my pakul nie atrymali», — skazaŭ Andrej Šorac, padkreśliŭšy, što ŭ meryi hatovy razhledzieć lubyja idei, jakija dapamohuć zrabić stalicu lepšaj i bahaciejšaj.
Staršynia Minharvykankama taksama adznačyŭ, što nasielnictva horada pavinna bieražliva stavicca da svajho žylla. «Siońnia hramadzianie niasuć adkaznaść tolki za svaje čatyry ściany, za svaju kvateru. A voś padjezd, dvor jany ŭžo nie ličać svajoj terytoryjaj. Tamu naša zadača zrabić minčan haspadarami nie tolki svaich kvater, ale i taho doma, taho dvara, u jakim jany pražyvajuć. Tady i horad nabudzie inšaje abličča, i pasłuhi ŽKH buduć akazvacca na inšym uzroŭni», — skazaŭ Andrej Šorac.
Takim čynam, adhukajusia i, napeŭna, budu pieršym saaŭtaram Narodnaj prahramy Minska, jakuju inicyjavaŭ novy kiraŭnik.
Pieršaja prapanova Šoracu
Za hod u Minsku niekalki razoŭ uźnikaje katastrafičnaja situacyja z pavietram. Pryčyny: vyvaz kurynaha pamiotu na pali la kalcavoj abo viecier z haradskich śmietnikaŭ adtul.
Addajcie, narešcie, hory śmiećcia pryvatnikam. Chaj pastaviać zavody pa pierapracoŭcy śmiećcia. Hetyja hory śmiećcia — hańba dla Minska i pahroza ekałohii. Zamiežniki, prajazdžajučy mima hor śmiećcia, rahočuć, asabliva kali pa radyjo ŭ hety momant hučać słovy Łukašenki ab samym čystym horadzie.
Vy možacie stać hanarovym hramadzianinam Minska, kali źniesiacie hory śmiećcia.
Druhaja prapanova Šoracu
Minčuki pavinny atrymać u kvatery čystuju vadu z padziemnych krynic! Paŭhorada praciahvaje pić vadu z chłorkaj. Heta nieparadak.
Treciaja prapanova Šoracu
U škołach Minska niama daktaroŭ. Časam dzieci hinuć z-za ich adsutnaści. Raniej daktary byli. Viarnicie lekaraŭ u škoły — i vy staniecie biełaruskim Ajbalitam.
Kali vy, Andrej Šorac, vyrašycie hetyja prablemy, to być vam narodnym meram!
