Chaciełasia b źviarnuć uvahu na adzin fakt. Try hady ja naviedvaju «Minsk-Arenu» i zaŭzieju za «Dynama-Minsk». I z kožnym hodam patrapić na arenu stanovicca ŭsio składaniej, bo patrabavańni biaśpieki stanoviacca ŭsio bolš žorstkimi.
U hetym siezonie my majem nastupnuju situacyju. Kab patrapić na arenu da pačatku prahramy, siaredniestatystyčny čałaviek pavinien:
— pryjechać jak minimum za hadzinu da pačatku prahramy,
— prastajać paŭhadziny na marozie, — prajści mietaładetektar,
— prajści nadhlad asabistych rečaŭ i pieratrus.
Takoje ŭražańnie, što ludzi pra- chodziać mytny kantrol u aeraporcie, a nie naviedvajuć kulturna-masavaje mierapryjemstva.
Ci majuć takija žorstkija patrabavańni biaśpieki pad saboj jakija-niebudź padstavy? I kali takija patrabavańni abaviazkovyja, to čamu nas nie abšukvajuć pry ŭvachodzie ŭ teatr ci kino? Tam ža ludziej nie mienš źbirajecca?
I jašče niekalki słoŭ. Ja nie raz naviedvała chakiejnyja areny ŭ inšych jeŭrapiejskich krainach. I ni ŭ adnoj ź ich ja nie bačyła ni mietaładetektaraŭ, ni achovy na ŭvachodzie, ni tym bolš pieratrusu ludziej. Ja ŭžo maŭču pra durnyja zabarony pra ježu i napoi na samoj arenie.
Kali Biełaruś pretenduje na zvańnie jeŭrapiejskaj krainy, to mnie zdajecca niedapuščalnym takoje staŭleńnie da zaŭziataraŭ.
Asabliva kryŭdna dumać, jakoje ŭražańnie zastajecca ŭ ludziej, jakija pryjechali pahladzieć matčy lubimych kamand ź inšych krain.
