fota Kiryły Chilko
Manacham nie varta zavodzić asabistyja akaŭnty ŭ sacsietkach.
Takoje mierkavańnie vykazaŭ u aŭtorak, 20 studzienia, žurnalistam Mitrapalit Minski i Zasłaŭski Pavieł, Patryjaršy Ekzarch usioj Biełarusi.
«Navošta tady čałaviek pajšoŭ u manastyr? Hublajecca samy hałoŭny pryncyp manastva. Tamu ja liču, što manach nie pavinien prymać u hetym udzieł. Kali manach choča prymać udzieł u sadziejničańni niejkim ludziam, to ŭ jaho jość mietad — malitva. Jak Sierhij Radaniežski miryŭ kniazioŭ, jakich jon nikoli nie bačyŭ i nie čuŭ? Bo tady nie było sacsietak i telefonaŭ. Sierhij maliŭsia za ich», — skazaŭ mitrapalit Pavieł.
Ijerarch uzhadaŭ 1978, kali jon pryjšoŭ u manastyr.
U toj čas adnaho manacha vyhnali adtul za toje, što jon kupiŭ u Kijevie televizar, heta ličyłasia amaralnym. Jon taksama raspavioŭ ab svaim słužeńni ŭ Pskova-Piačerskim manastyry ŭ 1980-ch. Manachi, jakija nie hladzieli televizar, usio roŭna viedali apošnija naviny: «Nie viedaju, adkul jany čerpali infarmacyju, ale ŭ ich 100% tady nie było telefonaŭ i televizaraŭ, a tym bolš internetu. Vidać, ludzi prychodzili i raskazvali im».
«Internet, viadoma, vielmi važny, cikavy srodak kamunikacyi.
Ale, na žal, siońnia jon stanovicca dla ludziej vielizarnaj spakusaj», - skazaŭ mitrapalit. Jašče ŭ hady jaho słužeńnia ŭ Razanskaj vobłaści da jaho prychodzili baćki, dzieci jakich byli zaležnyja ad sacsietak.
«Jon viedaje tolki chaładzilnik, tualet i kampjutar. Jon nikudy nie vychodzić z domu», - kanstatavaŭ mitrapalit.
U adnym z vypadkaŭ dziaŭčyna skinułasia z 11-ha paviercha paśla taho, jak pasvaryłasia z chłopcam. Pry hetym u realnym žyćci jana ź im nikoli nie sustrakałasia, a mieła znosiny tolki ŭ sacsietkach. Adnojčy jon joj paviedamiŭ, što bolš jaje nie lubić, paśla čaho i byŭ suicyd. «U Razani ja atrymlivaŭ šmat prašeńniaŭ ad baćkoŭ pa zavočnym adpiavańni. Dzieci skančajuć žyćcio samahubstvam», - dadaŭ ijerarch.
Ekzarch padkreśliŭ, što ŭ sacsietkach časam adbyvajucca dosyć dziŭnyja rečy, «jany nie źviazany z pravasłaŭnaj tradycyjaj, heta, naprykład, dziońniki ŭ sacsietkach».
Pavodle jaho słoŭ, adna sprava, kali publikujucca dziońniki padźvižnika paśla jaho śmierci, jak heta było ŭ vypadku śviatoha Iaana Kranštackaha. «Ludzi daviedalisia jaho ŭnutrany śviet, nastroj, stan. Jon pisaŭ svaje patajemnyja dumki, ź ich my zrazumieli, što heta sapraŭdy byŭ śviaty padźvižnik. A tut raptam pišuć, što pajšoŭ učora ŭ kramu i ŭbačyŭ taho i taho. Usie raspaviadajuć, vykładvajuć i ŭvieś śviet heta abmiarkoŭvaje. Nie viedaju navat, jak heta nazvać. U ludziej źnikła pačućcio cnoty, niama schavanaha. Niaŭžo treba pierad usim śvietam raskryvać usiaho siabie?» — zadaŭsia pytańniem mitrapalit.
Jon skazaŭ taksama, što pryncypova nie hladzić rekłamu i nie rehistrujecca ŭ sacsietkach.
«Ja hladžu naviny, našy relihijnyja pieradačy», — udakładniŭ ekzarch. Mitrapalit dadaŭ, što ŭ Razani byli takija vypadki, kali śviatar ź im hutaryŭ pra niešta, a potym hetaja pryvatnaja hutarka vykładvałasia ŭ sacsietku.
«Nu, heta ž nonsens niejki. Ja zaprašaju na pracoŭnuju sustreču. Nielha ž tak rabić (vykładvać u sacsietku)», - padkreśliŭ jepiskap
