Pieršaje. Začapiła za žyvoje hreblivaje staŭleńnie da našaj siamji. Choć časam zdajecca, što ničoha padobnaha ŭžo nie moža vyvieści ź siabie, cynizm dzivić. U svaich listach moj muž piša, što samy vialiki jaho bol i kłopat — heta ja. Kožnuju ranicu jon pačynaje z malitvy za majo zdaroŭje.
Druhoje. Chaciełasia b pačuć umovy, na jakich Łukašenka prapanoŭvaŭ Alaksandru vyzvaleńnie. Tyja prapanovy, jakija byli ahučanyja jaho pasłancom nam, byli nieprymalnymi. Heta było b haniebnymi ŭciokami z krainy.
Treciaje. Dzieci jeździli na spatkańnie nie ŭmolvać baćku vyratavać mamu, a abhavaryć biahučuju situacyju.
Čaćviortaje. My ź dziećmi i ŭsie našy blizkija razumiejem Alaksandra, padtrymlivajem jaho, lubim i čakajem jaho biezumoŭnaha vyzvaleńnia.
0
0
0
0
0
0
