«Nakiravali mianie prajści niekalki lekaraŭ. Da akulista pryjšłosia iści ŭ filijał majoj palikliniki, jaki pa-staromu nazyvajuć paliklinikaj KDB, choć tablička, viadoma ž, na budynku visić inšaja, — piša ŭ siabie ŭ fejsbuku Ina Chomič ź Bieraścia.
— Spadziajusia, była ja tam pieršy i apošni raz. Lekarka nie adkazała na majo vitańnie, u absalutna nieprymalnym tonie addavała mnie kamandy, usialak pakazvała, što ja niaznačnaja bukaška ŭ hetym žyćci, jakaja tolki inšym rabić i dychać zaminaje.
Maja intelihientnaść i pryrodnaja ciarplivaść dała treščynu dzieści na treciaj takoj kamandzie, i zusim łopnuła paśla zaŭvahi: «I pravilno čitajtie! U nas niet biełorusskoj tablicy, poetomu pridiotsia vam po-ruski čitať!» — znoŭ ža taki, skazanaj nu vielmi ździekliva.
Ja tak razumieju, što sa svajoj blizarukaściu ja pabłytała niejkija litary, mahčyma nie tak pračytała ruskuju I. Tady ja nie vielmi razvažała nad etymałohijaj lekarskaj dumki, bo treba było terminova i nie vielmi łaskava nahadać doktaru praviły pavodzin ź ludźmi. Lekarka astatnija try chviliny vizitu strymlivała svoj noraŭ, ale nikoli jašče dyjahnaz «blizarukaść lohkaj stupieni» nie abviaščali tak, byccam havorka idzie pra sifilis, VIČ i hiepatyt B razam uziatyja.
Ciapier śmiajusia, kali prakručvaju situacyju. Nu byvaje ž, što čałaviek zrobić siabie takim nievynosnym. Navošta?
P.S. Moža, varta paškadavać kedebešnikaŭ, što tut pastajanna lečacca?» — padsumoŭvaje Ina Chomič.
