Va ŭsioj krainie tolki try čałavieki zdali ŭsie try ispyty na centralizavanym testavańni na 100 bałaŭ.
Siarod ich minčuk i adrazu dźvie vypusknicy babrujskaj himnazii №3.
Z adnoj ź ich, Irynaj Ivach, źviazałasia «Naša Niva».
Iryna Ivach. Fota sa staronki dziaŭčyny UKantakcie.
Dziaŭčyna zdała na 100 bałaŭ biełaruskuju i anhlijskuju movy, a taksama hramadaznaŭstva. Kaža, što sama takoha nie čakała.
«Kali ŭbačyła pieršyja 100 bałaŭ, ździviłasia. Zrazumieła, što jość šaniec pastupić, kudy chaču, — raspaviadaje «Našaj Nivie» Iryna. — Potym byli druhija 100 bałaŭ. Vielmi ŭzradavałasia: voś, dumaju, dakładna prajdu! A kali pryjšła treciaja sms z vynikami, to adrazu pakazała siabroŭkam: «Hlańcie, moža, mnie ŭžo mroicca».
Dziaŭčyna kaža, što choča pastupić u BDU na fakultet mižnarodnych adnosinaŭ, znajści svajo miesca ŭ žyćci i stać prafiesijanałam. Kim dakładna jana budzie, jašče nie vyrašyła: pakaža čas. Najchutčej, jaje prafiesija budzie źviazanaja z dypłamatyjaj.
«Repietytar u mianie byŭ tolki pa hramadaznaŭstvie. Pa biełaruskaj i anhlijskaj movach chadziła z 10 kłasa na školnyja fakultatyvy», — padzialiłasia Ira i pryznałasia, što nie vydatnica — jość vaśmiorka pa chimii.
Dziaŭčyna kaža, što biełaruskuju movu zdavała z prahmatyčnych mierkavańniaŭ.
«Mianie pierakonvali, što naša mova praściejšaja za ruskuju. Što zadańni na CT lahčejšyja, — patłumačyła Ira. — Maja nastaŭnica kazała, što školnaja prahrama pa biełaruskaj movie vielmi skalečanaja. Hadzina na tydzień — heta vielmi mała. Ja taksama dumaju, što treba, kab było bolš. Mnie, darečy, Šamiakin padabajecca. Lubimaja kniha — «Serca na dałoni», — dzielicca abituryjentka.
Adnak tak mała hadzin biełaruskaj movy — nie adziny niedachop, jaki bačyć Iryna ŭ školnaj adukacyi.
«Pradmiety ŭ škole dajuć pa-minimumu, — miarkuje dziaŭčyna. — Bolš pracuješ doma. Chatniaje zadańnie i padrychtoŭka da ekzamienaŭ zajmajuć vielmi šmat času. Chutčej, zajmaješsia samaadukacyjaj. A sami padručniki treba było b pierapisać daścipnaj movaj. Kab pračytaŭ i adrazu zrazumieŭ, pra što idzie havorka. Bo davodzicca pa niekalki razoŭ pieračytvać, pakul usio ŭciamiš. Taksama źmienšyła b kolkaść damašniaha zadańnia. U starejšych kłasach vializnyja abjomy. Šmat niepatrebnaha. Nie ŭličvajecca, što i adpačyć treba, i pahulać, jašče štości zrabić».
Na dumku Iry, tyja, chto krytykujuć CT, u čymści majuć racyju, ale nie va ŭsim.
«Dzieści vusny ekzamien pry pastupleńni i lepiej, kab acanić zdolnaści abituryjenta, a niedzie i nie. Mnie piśmovy lahčej było zdavać. Na vusnym ja b pierachvalavałasia i nie viedaju, ci skazała b tam choć što-niebudź», — miarkuje Ira.
Dziaŭčyna taksama dadaje, što za taki vybitny vynik na CT baćki kupili joj pucioŭku na mora ŭ žniŭni. Jaje baćka — viadučy inžynier na «Biełšynie», a maci — doktarka ŭ dziciačaj paliklinicy.
