Samiec zubra mihravaŭ ź Biełaviežskaj puščy i prybiŭsia da statka karoŭ u Kobrynskim rajonie Bresckaj vobłaści, paviedamiŭ viadučy navukovy supracoŭnik nacyjanalnaha parku Alaksiej Bunievič.
Fota Alaksieja Bunieviča
Małady zubr, jakomu kala piaci hadoŭ, ablubavaŭ ŭhodździ AAT «Lubań» u vioscy Lelikava. Samiec prybiŭsia da statka ŭ siaredzinie žniŭnia i ŭvieś hety čas nie adychodzić ad karoŭ. «Da karoŭ, pastucha i miascovaha leśnika jon stavicca pryjazna. Kali jaho adhaniajuć, to jon pasiecca i adpačyvaje pobač. Raniej vypadki źjaŭleńnia darosłych samcoŭ zubroŭ u statku chatniaj žyvioły zakančvalisia drenna — niekalki karoŭ było śmiarotna traŭmavana», — raspavioŭ Alaksiej Bunievič i dadaŭ, što było pryniata rašeńnie pieravieści hetaha zubra ŭ reziervovy hienafond i, pry mahčymaści, adłavić i źmiaścić u demanstracyjnyja valjery. Pakul ža śpiecyjalisty arhanizavali jaho padkorm.
Mihracyja zubroŭ ź Biełaviežskaj puščy — źjava raspaŭsiudžanaja i ŭłaścivaja tolki samcam. Asnoŭnaj pryčynaj ich sychodu sa svajho statka źjaŭlajucca pošuk novych samak, paharšeńnie naturalnaj karmavoj bazy abo pierapoŭnienaść papulacyi. Pieršyja vychady samcoŭ daloka za miežy lasnoha masivu Biełaviežskaj puščy byli zarehistravanyja prykładna praz 10 hadoŭ paśla vypusku zubroŭ z zahonaŭ na volu ŭ 1953 hodzie. Kali žyvioły daloka sychodziać ad rodnaha lesu, jak praviła, jany ŭžo nie viartajucca, u tym liku tamu, što hinuć ad ruk brakańjeraŭ.
