A haspadar aŭtamabila napeŭna nazaŭždy admoviŭsia ad svajho ŭlubionca, pakinuŭšy dažyvać žalaziaku ŭ dvary svajho doma.
Ale voś užo na praciahu hodu «Maskvič» žyvie novym žyćciom, a dakładniej — — žyvuć u im. Tak, čatyrom miascovym bamžam mašyna vielmi spadabałasia i stała novym stałym miescam žycharstva. Jak raspaviała adna z žycharak doma pablizu, bamžy zaŭsiody žyli ŭ ich dvarach, uletku načavali na travie la doma, a z pachaładańniem časam pieramiaščalisia na leśvičnuju placoŭku, što vyklikała ŭ žycharoŭ niezadavolenaść.
Čamu ž mienavita hety dvor tak palubili bamžy? Usio nie vypadkova, bo pobač znachodzicca ich pracoŭnaje miesca. Na praspekcie Mašerava raźmieščany Śviata‑Simiaonaŭski sabor, dzie zaŭsiody možna sustreć ludziej z praciahnutaj rukoj. Voś tak i našyja čatyry siabry: dniom prosiać miłaścinu, a na načleh iduć u «Maskvič». Časta možna zaŭvažyć śmiešnuju karcinu, jak, viartajučysia paśla pracoŭnaha dnia, padkaciŭšy invalidnuju kalasku da mašyny, jany pačynajuć maskarad, pieraapranajučysia z kalek i niamohłych u zvyčajnych ludziej.
Žychary doma asabliva nia skardziacca na bamžoŭ u mašynie, kažuć, jany kulturnyja i nie takija strašnyja, jak časam sustrenieš u horadzie, mabyć, niadrenna zarablajuć. Pakul chtości jość u dvary — nie zachodziać, vartujuć na vychadzie, a jak tolki robicca cicha — chutka siadajuć u «Maskvič», viačerajuć, akuratna raźmiaščajucca adzin pry adnym i śpiać tak da ranicy. Adno kiepska, što i tualet jany sabie zładzili nie adychodziačy daloka ad mašyny, pad dvarovaj adrynkaj.
Milicyja viedaje ab «aŭtamabilnych bamžach», ale ničoha nia robić, śmiajecca. Dy i samich žycharoŭ doma na vulicy Savieckich pamiežnikaŭ, 46, chvalujuć inšyja prablemy — čakajuć jany, kali ž pačnuć choć niejak ramantavać ich dvochpaviarchovy domik, pabudavany jašče pry palakach, a to fasad vyhladaje vielmi ŭžo zaniadbana.
