Mitrapalit Minski i Zasłaŭski Pavieł. Fota tsobor.cerkov.ru.
«Kali my kažam, i patryjarch kaža, pra «russkij mir», to tut niama nijakaj palityki, — zajaviŭ Pavieł. — Kali my kažam pra «russkij mir», to havorka idzie pra tych, chto žyŭ u tyja dalokija časy, heta rusy, jakija vyjšli z dniaproŭskaj kupieli, u jakich adna viera, adna carkva, adna kultura, adzin ałfavit, adna mova. Viedajecie, u nas stolki supolnaha, adzinaha. U nas adzin Chrystos, a my raptam pačynajem padzialacca».
Mitrapalit paraŭnaŭ ideju nacyjanalnaj carkvy sa spakusaj Jevy djabłam: «Vy pahladzicie, što adbyvajecca siońnia. Pad dobrazyčlivym vyhladam… Źviarnicie ŭvahu, toj ža samy mietad, taja ž samaja karcina: spakusa djabłam Jevy i toje, što adbyvajecca siońnia, u naš čas, — paraŭnoŭvaje Pavieł. — Jeva pasłuchała padman, chłuśniu voraha rodu čałaviečaha i ŭkusiła hety zabaronieny płod. Adbyvajecca toje samaje, kažuć: vy pahladzicie, jak zdorava, kab była carkva nacyjanalnaja, svaja. Słuchajcie, a što, nam nielha malicca? […] A siońnia, znajšoŭšy zručnuju pryčynu, — svaboda, niezaležnaść — sprabujuć naviazać novuju ideju, jakaja nie abjadnoŭvaje ludziej, a raźjadnoŭvaje».
Adnačasova mitrapalit Pavieł uzhadaŭ pra zatrymańnie supracoŭnikaŭ rasijskaha impierskaha partała Regnum, jakija, jak jon kaža, «siejali nianaviść i razład».
