«Ja pracuju ŭ svajo zadavalnieńnie i nie atrymlivaju hetuju dapamohu, — kaža eks-hienprakuror i były člen Kanstytucyjnaha suda. Ciapier Vasilevič pracuje zahadčykam kafiedry kanstytucyjnaha prava na jurfaku BDU. — Tut sistema prostaja: kali pracuješ — tabie piensiju nie płaciać. Nie pracuješ — atrymlivaješ hrašovaje ŭtrymańnie.
Kožny robić svoj vybar. Mnie maja praca padabajecca. Ja ŭvohule liču, što treba hadoŭ da 80 pavyšać piensijny ŭzrost — i chaj narod prynosić karyść dziaržavie. Inšy raz słuchaješ maładych ludziej, jany kažuć: ech, chutčej by na piensiju. A ja na piensiju nie śpiašajusia».
Charakterna, što jašče adzin eks-hienprakuror Aleh Bažełka taksama nie značycca siarod aficyjnych piensijanieraŭ. Infarmacyi ab jaho aficyjnym pracaŭładkavańni nidzie nie było, choć jon i byŭ vyzvaleny ad pasady hienieralnaha prakurora «ŭ suviazi ź pierachodam na inšuju pracu». Va ŭpraŭleńni sacyjalnaj abarony Kastryčnickaha rajona, da jakoha naležyć były prakuror, kažuć, što piensijaniera Aleha Bažełki ŭ ich niama. Nie vyklučana, što Bažełka prachodzić «pa asobnych śpisach» i ŭsio-tki atrymlivaje piensiju jak były hienprakuror, ale ŭ Hienprakuratury addajuć pieravahu na hetuju temu nie raspaŭsiudžvacca.
U pačatku nastupnaha hoda ŭ byłoha hienprakurora, a ciapier staršyni Kanstytucyjnaha suda Piatra Mikłaševiča skančajecca termin pryznačeńnia — jon kiruje Kanstytucyjnym sudom užo amal 10 hadoŭ. Mahčyma, hety termin budzie dla Mikłaševiča apošnim. Pojdzie na piensiju Mikłaševič ci znojdzie novuju pracu — pakul nieviadoma.
Amal dziesiać hadoŭ tamu hienieralny prakuror Biełarusi (travień 1995 — śniežań 1996 h.) Vasil Kapitan sprabavaŭ vyśvietlić, čamu jamu istotna zrezali piensiju. Na toj momant byłomu hienprakuroru naležała piensija ŭ pamiery kala 70 pracentaŭ ad zarobku dziejnaha hienprakurora. I spačatku Kapitanu płacili ŭsio tak, jak maje być. A zatym jon staŭ atrymlivać prykładna takuju ž piensiju, jak i da niadaŭniaha času Stanisłaŭ Šuškievič — niekalki dalaraŭ. Kapitan napisaŭ list na imia A.Łukašenki z prośbaj urehulavać situacyju. Paśla hetaha ŭsio stała na svaje miescy.
Darečy, apošnija hady Vasil Kapitan žyvie nie ŭ Biełarusi. Tamu nie vyklučana, što siońnia jon užo atrymlivaje rasijskuju piensiju. U Hienprakuratury nam nie paćvierdzili, ale i nie abvierhli hety fakt. «Heta zanadta asabistaja infarmacyja», — kažuć tam i łaskava admaŭlajucca ad kamientaroŭ.
