Pakarali kiroŭcaŭ dy padziakavali za aktyŭnuju hramadzianskuju pazicyju — bieraściejski žurnalist Aleś Laŭčuk paskardziŭsia na hieorhijeŭskuju stužku dy rasiejski ściah na mašynach kamunalnikaŭ. Milicyja, niečakana dla samoha Leŭčuka, nie tolki nie praihnaravała zajavy, ale i dasłała list z paćvierdžańniem: kiroŭcy pryciahnutyja da administratyŭnaj adkaznaści za vykarystańnie niezarehistravanaj simvoliki.
«Hetaja stužka stała simvałam vajny va Ukrainie, kali ja baču rasiejski ściah na mašynie, ja adčuvaju niebiaśpieku, bo hetak ža sama ŭsio pačynałasia ŭ Abchazii, tamu adzinaja mahčymaść hetaha pazbavicca — heta kab u ciabie była aktyŭnaja hramadzianskaja pazicyja», — tłumačyć pazicyju spadar Laŭčuk.
Hieorhijeŭskaja stužka ŭpieršyniu źjaviłasia na ŭznaharodach Rasiejskaj impieryi jašče pierad Pieršaju suśvietnaj, u Savieckim Sajuzie jaje vykarystoŭvali jak elemient uznaharody za pieramohu nad Niamieččynaju. Ale jana ž stała simvałam vajny na Danbasie — Viarchoŭnaja rada Ukrainy sioleta pryniała zakon, pavodle jakoha za našeńnie stužki abo jaje demanstracyju možna atrymać štraf, a za paŭtornaje parušeńnie navat sieści na 15 sodniaŭ.
Biełarusy prydumajuć svaju stužku?
Vykarystańnie hieorhijeŭskaj stužki niepažadanaje taksama ŭ Litvie i Hruzii. U Biełarusi ž, na Dzień pieramohi jaje ŭžo katory hod dalikatna zamianiajuć na čyrvona-zialonuju, z kvietkaju jabłyni pasiaredzinie.
«Siońnia jašče nie pozna kazać pra toje, što hieorhijeŭskaja stužka dla terytoryi Biełarusi nieprymalnaja siońnia, my žyviem u niezaležnaj dziaržavie, i my prapanoŭvajem novuju simvoliku, naprykład, jakaja simvalizuje mužnaść i hieraizm biełaruskaha narodu ŭžo ŭ sučasnaści», — dzielicca historyk Ihar Kuźniacoŭ.
Na jahonuju dumku spadara Kuźniacova, z prapanovaju ab novaj, biełaruskaj stužcy musić źviarnucca samaja hramadzianskaja supolnaść — kali nie choča, kab za hetuju spravu brałasia dziaržava abo kraina-susiedka.
