Fota: Viktar Dračoŭ, TASS.
Z adnaho boku, niamiecki naziralnik niepaźbiežna adlustroŭvaje tyja stereatypy, ź jakimi Biełaruś asacyjujecca na Zachadzie. Z druhoha boku, namahajecca ŭraŭnavažyć ich svaimi niepasrednymi nazirańniami. Z vynikam nie zaŭsiody možna pahadzicca: časta nievialikaja natatka da bolu napaminaje biełaruskaje BT u jahonuju najlepšuju paru.
Imknučysia razburyć panujučyja stereatypy pra zmročnuju, źviernutuju ŭ minuŭščynu dyktaturu, Mej nie škaduje stanoŭčych acenak. Moža, tamu krychu niedarečy vyhladaje vialikaja ŭvaha da Čarnobyla: jon rekamienduje nie nabyvać charčavańnie, jakim sialanie handlujuć na ŭvachodzie ŭ miascovy rynak. I ŭsio ž u Pinsku, adznačaje žurnalist, śladoŭ Čarnobyla zusim niama — jość navat plaž dla kupańnia.
Jašče adzin momant, jaki vypadaje z ahulnaha pazityŭnaha pasłańnia, źviazany z vybarami. Mej nie staŭ ihnaravać dyktaturu zusim, jon uzhadvaje, što vybary ŭsprymajucca biełarusami jak fars, tamu, zhodna z savieckaj tradycyjaj, vybarcaŭ pryvablivajuć na ŭčastki vidoviščam i hastranomijaj. Tak, u Pinsku vybarčaja kamisija mieścicca ŭ muzyčnaj škole — i navučency abaviazkova demanstrujuć svajo majsterstva ŭ dni hałasavańnia.
U astatnim ža Biełaruś — ścipłaja, ale vartaja ŭvahi kraina. U niejkaj stupieni — kraina kantrastaŭ. Z adnaho boku, «kali b kamunizm niekali vyžyŭ i madernizavaŭsia b, jon vyhladaŭ by siońnia badaj tak, jak Biełaruś». Biełarusy nie adviarnulisia ad kamunizmu, naziraje niemiec: tut zachavalisia pomniki Leninu i KDB. Razam z tym Biełaruś źniapraŭdžvaje admoŭnyja kliše pra kolišni sacbłok: tut niama pahnutych lichtarnych słupoŭ, u kramach možna nabyć usio, ciahniki chodziać svoječasova i ŭ darohach niama vyboinaŭ.
Uvohule, «Minsk, stalicu Biełarusi, niamožna paraŭnać ni ź jakim inšym vialikim horadam kolišniaha Uschodniaha błoka. Našmat bolš jon nahadvaje skandynaŭskija harady». Akramia taho, usio čysta i dahledžana. «Biełarusaŭ naohuł nazyvajuć prusami Uschodu (die Preussen des Ostens)», — krychu ahałomšvaje aŭtar.
Z hetym pahadžajecca jahonaja znajomaja, polka Elžbieta Ciesielska. Jana taksama, jedučy ŭ Pinsk, čakała ŭbačyć adstałuju krainu ź niavietlivymi ludźmi i biez dostupu ŭ internet. Rečaisnaść całkam źniapraŭdziła hetyja čakańni: mnohija rečy i źjavy akazałasia dla jaje vielmi znajomymi z žyćcia na baćkaŭščynie.
Tak Mej padychodzić da svaich zaklučnych razvažńniaŭ. «Ani jeŭrapiejcy, ani rasiejcy», atestuje jon biełarusaŭ i raskazvaje pra chvalu cikavaści da biełaruskaj movy i kultury paśla 2014 hoda. «Va ŭžytku isnuje navat zaklik: vučecie biełaruskuju, inakš vas pryjduć vyzvalać rasiejskija tanki». Niahledziačy na svaje asablivaści, — naprykład, pravasłaŭje, — Pinsk «ni ŭ jakim razie nie ekzatyčnaja asablivaść, dziakujučy svajmu ŭtulnamu spakoju jon całkam varty naviedvańnia».
Akramia hetaha, u natatcy šmat cytujecca Ryšard Kapuścinski. Praź jahonuju knihu «Impieryja» Mej pakazvaje polskuju minuŭščynu horada, akaličnaści vieraśnioŭskich padziej 1939 hoda (u Pinsku była razburanaja katedra) i, takim čynam, robić nievialiki ekskurs u historyju Biełarusi.
Nievialikaja natatka vyklikaje cikavaść mienavita dziakujučy hetaj sprobie śviadoma ŭniknuć ekzatyzacyi, ź jakoj časta na Biełaruś pazirajuć zamiežniki. Tym nie mienš jon pakazvaje vydatki takoha padychodu. Nazirańni Meja časta pieraŭtvarajucca ŭ saładžavuju pastaral, u styli BT i žurnalistyki rajonak. Nie tolki vializnyja prablemy biełaruskaj pravincyi, ale i mahčymyja dasiahnieńni (biznes, aktyŭnaść miascovych supolnściaŭ) zastajucca za kadram.
Mahčyma, heta nie vypadkovaść. Apošnim časam Biełaruś stała adnosna rehularnaj temaj upłyvovych zachodnich miedyja («Makiej u Financial Times»). Tady zredku aryhinalnaja liślivaść (Biełaruś — samaja vialikaja kraina Jeŭropy biez vyjścia da mora, a pa-niamiecku heta hučyć koratka i dakładna: das grösste Binnenland Europas, — Mej nie zabyvajecca ŭpamianuć hety fakt) i vyrazna prapahandysckija štampy (90-ja jak «impetnaja libieralna-ekanamičnaja intermiedyja») vyjaŭlajuć svaju vyraznuju łohiku.
