«Ź siońniašniaha dnia my vyrašyli źmianić toje, jak my nazyvajem u našych artykułach niekatoryje krainy byłoha SSSR. Biełoruśsija stanovicca Biełaruśsiu, Kirhizija — Kyrhyzstanam, Turkmienija — Turkmienistanam, Małdavija — Małdovaj i hetak dalej», — adznačajecca ŭ redakcyjnym artykule.
Sprečki vakoł hetaha vybaru chadzili vielmi daŭno. Paśla razvału Savieckaha Sajuza byłyja respubliki, a ciapier niezaležnyja krainy pamianiali nazvy. Drukavalisia novyja karty, stavilisia novyja darožnyja znaki, a žurnalistam davodziłasia vyrašać, jak nazyvać hetyja dziaržavy.
U svaich artykułach my prytrymlivalisia ahulnaŭžyvalnych u ruskaj movie nazvaŭ, zafiksavanych jašče ŭ savieckich padručnikach. Z tapanimikaj heta jašče niejak pracavała. Ale z nazvami krain arhumient «usio zaŭsiody tak pisali» z časam stanaviŭsia ŭsio słabiejšy, asabliva kali novyja i staryja nazvy stali ŭžyvacca z adnolkavaj častatoj.
Nadyšoŭ čas, kali novyja nazvy krain stali nie tolki častkaj aficyjnych dakumientaŭ i materyjałaŭ srodkaŭ masavaj infarmacyi, ale i pieravahaj karystalnikaŭ pošukavych sistem.
Akramia trendaŭ u pošukavikach, my źviarnulisia da dakumientaŭ AAN, dzie taksama zafiksavanyja novyja nazvy krain postsavieckaj prastory.
Dla nas, žurnalistaŭ, važna, kab našy naviny dachodzili da svajho adrasata, kab ich lohka było znajści i zručna čytać. My ličym, što palityčnyja pieravahi prychilnikaŭ i praciŭnikaŭ toj ci inšaj nazvy nie pavinny ŭpłyvać na pracu žurnalistaŭ.
