Jak adznačyŭ pradstaŭnik japonskaha ŭrada pa achovie zdaroŭja ŭ škole, «pazicyja ŭrada takaja, što školny abied źjaŭlajecca abaviazkovaj častkaj adukacyi, a nie pierapynkam u vučobie».
Kali baćki nie mohuć apłacić dziciaci charčavańnie (kala $2,5), dzieciam prapanujuć biaspłatnyja abo skaročanyja abiedziennyja prahramy.
U Japonii abiedzienny čas amal cakralny. Nikoha nie pryśpiešvajuć, dzieci spakojna atrymlivajuć asałodu ad ježy.
Školniki padajuć adno adnamu hatovyja abiedy — tak u ich vychoŭvajuć samastojnaść. U mnohich škołach niama navat dvornikaŭ, dzieci prybirajuć za saboj sami.
Rys — asnoŭny pradukt charčavańnia japoncaŭ.
U abied zvyčajna ŭvachodzić hałoŭnaja strava, rys i sup. Na fota — misa-sup, vialenaja ryba, małako, rys i smažanaja śvinina z harodninaj.
Jašče varyjant — tofu ź miasam i rysam, sałata, jabłyk i pakiet małaka.
U pačatkovaj škole Jinego ŭ prefiektury Akita typovy abied składajecca z kurycy, rysu, misa-supu z vakamie, sałaty z harodniny, małaka i mandaryna.
Kary z rysam, małako i sałata z sadaviny. U mnohich škołach raz na tydzień padajuć na abied stravy karejskaj i italjanskaj kuchni.
U škole Jašyma — rys, śvinina i jajka, johurt, sup z tofu i bahavińniem, małako.
U vyniku japoncy nie tolki atrymlivajuć zdarovaje cieła i straŭnik, ale i vučacca adkazna padychodzić da taho, što jany jaduć. U Japonii pakazčyk siaredniaj praciahłaści žyćcia adzin z samych vysokich, a ŭzrovień atłuścieńnia nasielnictva nižejšy za siaredni.
Nu a paśla abiedu možna i paspać.
