Napeŭna, kožny z vas viedaje ab adnym z najbahatšych kałhasaŭ krainy «Prahres Vierciališki». I tyja, chto byŭ tam, pamiatajuć, što pa pryhažości i ŭtulnaści heta miesca moža kankuravać nia tolki ź vioskami, ale i ź niekatorymi z haradoŭ. Adnak
źvierniem uvahu na tyja vioski, jakija znachodziacca ŭdalečyni ad hetaha kałhasu, ale usio ž taki adnosiacca da jaho.U hetaj vioscy žyvuć ludzi, što kaliści pa dvanaccać hadzin u dzień pracavali na palach raniej nazvanaha kałhasu. Ale jak žyvuć? U chatach, što ledź lipiejuć. Daroha u hetaj vioscy darohaj zaviecca tolki farmalna. I zroblena jana tak, što varta pajści daždžu, jak vada ciače prosta na padvorak starym ludziam, chaty jakich ad staraści asieli tak, što vokny ŭ ziamlu ŭraśli. Voś i ŭjavicie sabie: ciopłym letam, kali vokny adčynieny, pačynajecca doždž. Mała taho, što padvorak na praciahu niekalkich dzion budzie zality vadoju, dyk jašče potym pryjdziecca sušyć pramokłuju ŭ čas daždžu padłohu. I heta ŭsio ŭ 80 hadoŭ!Voś, naprykład, Rydziali.
Ale praciahniem. Voś staromu čałavieku z sapsavanym zdaroŭjem stała kiepska. Što jon budzie rabić? Jak pakazvaje praktyka, u hetaj vioscy staryja ludzi prymajuć mnostva roznych tabletak i kładucca ŭ łožak, havoračy «a voś i lahčej zrobicca», a kali navat «daść Boh i nie pamru». A čaho ž tak? Na usiu viosku prychodzicca 2--3 telefony. A pra vadu i haz zucim kazać niama čaho. I, jak bačna, nichto nie śpiašajecca abstaviny źmianiać. Dy i dla čaho? Skarhaŭ niama. Kudy im, starym, zajavy pisać? A maładyja sami sabie ŭsio pabudujuć.
Ale ž chto starym dapamoža? Chto ab ich pakłapocicca? Napeŭna, tolki Anioł-abaronca.
Ź vieraj u pieramieny da lepšaha,
