Što tyčyć «Pajedziem pabł*m», mianie, jak i raniej, chvalujuć nie stolki sami Kurapaty, kolki ŭčynak. To bok nie fakt prysutnaści stałoŭki, a fakt układańnia hrošaj u demanstracyju, piša Staś Karpaŭ u siabie ŭ fejsbuku.
My žyviom u adnosna biaśpiečny i humanny čas. Navat z papraŭkaj na śpiecyfiku našaj krainy. Zaraz nie 1917-y, nie 37-y, nie 41-y (i h.d.) hod.
U 2018-m navat u Biełarusi niaciažka pražyć usio žyćcio, nie budučy mudakom. Možna rabić biznes i nie być mudakom, možna pieć pieśni i nie być mudakom. Lačyć ludziej, vučyć ludziej i nie być mudakom. Jość nie takaja vialikaja kolkaść pasadaŭ i śfier dziejnaści, dzie ad ciabie viertykalna patrabujuć paskudstva.
Tamu, kali čałaviek stanovicca paskudaj i ažno ŭ maštabach krainy, — heta značyć, što jon prykłaŭ peŭnyja namahańni i hruntoŭna ŭpiorsia nahami, kab adšturchnucca ad krajočka maralnaści.
Možna było pabudavać svaju «izbu»-buchalniu ŭ inšym miescy? Možna. A kali ty atrymlivaješ učastak pa schiemach, dalokich ad prazrystaści, možna było b vybrać miesca i papi*** (lepiej).
Ale ty traciš babło, niervy, bašlaješ adnamu, druhomu, piatamu, dvaccatamu, najmaješ niejkich orkaŭ u achovu i ŭsio tolki dla taho, kab być mudakom.
Ciažka nazyvać hetaha čałavieka biznesmienam. Biznesmieny traciać čas na biznes. Jak nazyvajucca ludzi, jakija traciać čas na realizacyju siabie ŭ statusie paskudy, — ja nie viedaju.
I heta — cikava.
A jašče cikava čytać zadumiennyja, poŭnyja liryzmu dopisy pra toje, što «ja voś tudy nie pajdu», ale ź inšaha boku — «u nas mohiłki paŭsiul». To bok pakidajučy sabie prastoru dla etyčnaha manioŭra.
Nu i pry čym tut mohiłki?
Mohiłki — heta vynik čałaviečaj žyćciadziejnaści. Municypalnaja rucina. Zakryćcio i likvidacyja lubych mohiłak na peŭnym etapie — heta niešta typu źniščeńnia haradskoj zvałki. Ja razumieju, što hučyć nie nadta etyčna, ale ŭ vyniku — tak jano z naciažačkaj i jość.
A Kurapaty — heta nie mohiłki. Heta miesca złačynstva. I važnaść hetaha miesca nie ŭ samich kaściach, a ŭ tym, jak i čamu tam kości apynulisia.
Kurapaty važnyja nie tym, što tam kostki, a tym, što kostak tam być nie pavinna.
Miežy hetaj terytoryi baroniać nie tamu, što bajacca jaje pamianšeńnia. A jakraz tamu, što bajacca jaje pavieličeńnia i pamnažeńnia.
Jašče raz. Heta — nie mohiłki. Heta miesca zabojstva. Pad ziamloj — nie kostki, a dokazy.
I nad ziamloj — nie prosta kryžy, a paznaki taho, što śledstva, moža być i prypyniena, ale prypyniena časova. Bo ŭsio na ziamli časova.
