Miačkoŭskaja N.B. Movy i kultura Biełarusi: Narysy / Biełaruski dziaržaŭny ŭniversytet. — Miensk: Prava i ekanomika, 2008. (Acta Albaruthenica, Seryja «Movaviedy Biełarusi»).
Aŭtar kampetentna reprezentuje małaraspracavany kirunak u biełaruskaj linhvistycy. Razam z tym pazycyja filolaha vielmi neŭtralnaja, jana naŭmysna stavić siabie pa-za biełaruskim dramatyzmam. Nina Miačkoŭskaja salidaryzujecca z nastupnym vykazvańniem adnaho z najsłyńniejšych biełaruskich linhvistaŭ sučasnaści Viktara Martynava: «Deklaratyŭny tezis ab tym, što kožnaja nacyja maje svaje spradviečnyja ŭzajemaźviazanyja kulturu i movu, nie adpaviadaje rečaisnaści. Ahulnaviadoma, što bolšaść sučasnych nacyj, jakija majuć svaju aryhinalnuju kulturu, karystajucca movami, što ŭźnikli ŭ łonie čužych etnasaŭ». I dalej: «Zrazumieła, što źbieražeńnie svajoj spradviečnaj movy i spradviečnaj kultury — fakt pazytyŭny, ale ŭ realnaj historyi čałaviectva jon chutčej vyklučeńnie, čym praviła».
Ale ž u biełarusaŭ jość što źbierahać!
