Viasiołaja kampanija – leŭ Aleks, ziebra Marci, žyraf Mełman i biehiemocicha Hłoryja vyrašajuć viarnucca ŭ Ńju-Jorski zaapark. Ale samalot, kiravany šalnoj chieŭraj pinhvinaŭ, cierpić avaryju ŭ afrykanskim zapaviedniku. Aleks znachodzić svaich baćkoŭ – i ŭciahnuty ŭ chitryja lvinyja intryhi…
Bieznadziejna zakachany žyraf-ipachondryk, lehkadumnaja biehiemocicha, leŭ, jaki nieabačliva ličyć chareahrafičnyja pa bajavymi pryjomami dyj havarkaja ziebra viaduć rej – i naładžvajuć asabistaje žyćcio. Kamedyja ŭskładniajecca dušaraździralnaj meladramaj – i navat hałoŭny drapiežny pinhvin traplaje ŭ ździeklivuju amurnuju pastku.
Ale rola pinhvinaŭ zastajecca niaźmiennaj – prydurkavata-enerhičnaj, vynachodlivaju i radasnaj.
Hieroi nie hublajuć daścipnaj formy i sypluć novymi žartami. Dadajucca i persanažy – hanhsterski prafsajuz małpaŭ, jaki nia hrebuje hniusnym šantažom; suchaputnaja pražerlivaja akuła (hanarova spačyłaja ŭ žarale vułkana).
Ale samaj hałoŭnaj niahodnicaju karciny stanovicca znajomaja bajavaja babulka, jakaja ŭznačalvaje statak zabłukałych ńju-jorkcaŭ. Hetaja dama šanoŭnych hadoŭ łupić źviaroŭ (pad muzyku z vesternaŭ), paziruje z pachodniaj (jak statuja Svabody) – i maryć padsiłkavacca ilviacinkaj. Z ulikam źviarynaha siabroŭstva – mara nievykanalnaja.
Malavanyja žyviołki i ichnija vorahi, jakija śpiavajuć, tańčać i ad dušy valajuć durnia – dobry i lehkadumny lek ad vosieńskaje chandry.
