Arciom Šrajbman apisaŭ pamiežnyja pryhody z pajezdki i viartańnia z Ukrainy. Pachvaliŭ Biełaruś «hdie choť kak-to rabotajut zakony…». Dzima Hałko aburyŭsia, što Arciom chvalić aŭtarytaryzm.
Ja mieŭ taksama niepryjemnyja situacyi na ŭkrainskaj-polskaj miažy, z ukrainskaha boku. Jašče ŭ studenckija hady. Viartaŭsia sa Lvova ŭ Varšavu i mnie na miažy skazali, što ja nie mahu jechać ciahnikom (u mianie byŭ kvitok), bo pierachod nie mižnarodny, a polska-ŭkrainski, a ja ž biełarus. Ale «vopros možna było riešiť». Ja plunuŭ pryncypova i pajšoŭ na padsadku. Sieŭ u aŭto da palakaŭ i mnie praz paru chvilin skazali, što ja mušu dakładać da chabaru. Dla ŭkrainskich pamiežnikaŭ. Heta ničoha nie vyrašała, nie pryśpiešvała čarhu. Prosta kožnaja mašyna pavinna była dać «na łapu». Ja niešta buntavaŭ, kiroŭca paraiŭ vyjści z mašyny. Ja dałažyŭ. Ja nie ŭjaŭlaju, jak možna žyć u takoj situacyi pastajanna. Adnojčy haściavaŭ u siabra na pracy ŭ Biełarusi (jon pracavaŭ inžynieram u špitali). Da harbaty ja mieŭ piačeńnie z Polščy, jon paprasiŭ schavać, kab nie padumali, što chabar.
Ci kali ja skažu, što na biełaruskaj miažy ja NIKOLI za 19 hadoŭ padarožžaŭ nia mieŭ prablem, chamstva, ja budu adbielvać režym? Niea. Heta chałodny fakt. My možam znajści miljon rečaŭ, jakija nas biesiać, ale biełaruski ordnunh, jaki miescami stamlaje, napružvaje (ja nie kažu pra aŭtarytaryzm, palityku, a pra bytavyja pytańni), ščyra, adpaviadaje bolš, čym adsutnaść čytelnych praviłaŭ. Łukašenka tut ni pry čym. Tak było da jaho, i tak budzie paśla. Niezdarma Kaściuška naradziŭsia ŭ Biełarusi. A heta jon skazaŭ: «Chto nia choča prytrymlivacca praviłaŭ, toj nia varty svabody». Daroha našaja doŭhaja, jak rakam da Kitaja, ale toje-sioje jość.
