Biełaruskija ajcišniki zdolnyja stvarać pradukt, jaki nie maje anałahaŭ u śviecie, a padtrymlivajuć ich na samym vysokim dziaržaŭnym uzroŭni. Pra heta Alaksandr Łukašenka raspavioŭ u intervju telekanału «Rossija 24».
Fota: Siarhiej Bryloŭ.
Łukašenka pryznaŭsia, što źviarnuć bolšuju ŭvahu na hetuju śfieru jaho prymusiła vykazvańnie adnaho z amierykanskich śpiecyjalistaŭ, jaki pryjechaŭ u Park vysokich technałohij.
— I voś mnie adzin amierykaniec, jaki doŭha pracuje ŭžo ŭ IT-śfiery, kaža: «Vy viedajecie, jak pra vas kažuć u śviecie?» Ja dumaju: «Nu, ciapier iznoŭ hadaść jakuju-niebudź skaža». Jon kaža: «Viedajecie, kali chočaš niešta zrabić u hetaj ajcišnaj śfiery, to jedź u Amieryku, kali ty chočaš zrabić niešta składanaje — jedź u Indyju, ale kali ty chočaš stvaryć niešta i zrabić niemahčymaje — jedź u Biełaruś». Słuchajcie, ja nikoli nie byŭ tak uražany za svaje hady prezidenctva, jak paśla hetych słoŭ. Kaža: «Heta ŭ nas u Amierycy tak kažuć, tamu my da vas pryjechali, kab zrabić niekatoryja rečy, jakija my nie možam, — niemahčymyja». Ja tady, za heta uchapiŭšysia, dumaju: «Nu, raz my niešta možam, čahości vartyja, treba dapamahać hetym ajcišnikam».
I my pavoli išli da hetych błokčejnaŭ, kryptavalut, dajšli da ich. I spynilisia. Ja zaprasiŭ ajcišnikaŭ: jany ŭsio płačucca tam, u srodkach masavaj infarmacyi, až da apazicyjnych, niešta im brakuje. Ja sabraŭ ich i pytaju: nu, vy ž jajkahałovyja, razumnyja ŭsie, čaho vy płačacie, z čym vy pryjšli? Hladziać na mianie. Voś ja vam, kažu, daju paŭhoda termin, napišycie ŭsio, što vy chočacie, što vam siońnia pieraškadžaje pracavać u Biełarusi. Tak, my prasunutyja i inšaje. Čas prajšoŭ, u niešta ŭpierlisia, niešta pieraškadžaje. Nu, skažycie? Ja nie nastolki prasunuty. Ja, kažu, i da kampjutara nie padychodžu, jość u mianie kamu pracavać z hetym kampjutaram, i doma jon užo ŭ 15 hadoŭ raźbirajecca va ŭsim, i tut na pracy.
— Kola, syn? — udakładniŭ Bryloŭ. Łukašenka skazaŭ «tak» i praciahnuŭ, što da raboty nad zakonami padklučyli ekanamičnuju častku ŭrada.
— Zanialisia. Praz paŭhoda prynosiać. <…> I ja, nie zirnuŭšy, vobrazna kažučy, usio padpisaŭ. Poŭnaja svaboda. Padatkaŭ tam, viadoma, amal niama, akramia nievialikaha padachodnaha padatku, ale ŭsie hrošy zaroblenyja pavinny viarnucca ŭ krainu. Usio da kapiejki viartajuć.
