Kaladnaje pasłańnie duchoŭnaha lidera biełarusaŭ zamiežža, apostalskaha vizytatara dla biełarusaŭ‑katalikoŭ zamiežža ajca Alaksandra Nadsana.
 Fota Julii Daraškievič |
Niedzie 20 hadoŭ tamu Papa Jan Pavał II sklikaŭ u Asizi, horadzie śviatoha Franciška, pradstaŭnikoŭ usich relihijaŭ, kab pamalicca za supakoj na śviecie. U pryvitalnym słovie Papa zaznačyŭ, što ŭsie relihii, nie tolki chryścijanskaja, śviedčać pra najvyšejšuju duchoŭnuju realnaść, jakaja pieraŭzychodzić ramki hetaha bačnaha śvietu. Dalej, adnak, Papa pradaŭžaŭ: «Skazaŭšy heta, ja pavinien z pakoraju śćvierdzić, što imia supakoju — Isus Chrystos».
Mižvoli pryhadvajecca biełaruski śviatar Kastuś Stapovič, jon ža paet Kazimir Svajak, jaki 60 hadoŭ raniej, u 1925 hodzie, za niekalki miesiacaŭ da svajoj pieradčasnaj śmierci ŭ vieršy «Vieru nie rozumu proci» ź vialikaj simpatyjaj, razumieńniem apisaŭšy raniejšyja, dachryścijanskija vieravańni biełarusaŭ, što žyli ŭ narodnych abradach Radaŭnicy, Kupalla, Dziadoŭ, Kaladaŭ skančaje nastupnym čynam:
- «A Chrystos dzie?» — pytaješ ty z uśmieškaj,
Bo nie vidać, dzie Jahonaje miesca tut.
I adkazvaje:
- Nia budzie, nie! — Syn Božy nam zamieškaj,
Bo tolki Jon viadzie ŭ Absalut,
Bo tolki Jon i Praŭda, i Daroha,
Žyćcia biadu j śmierć Jon zvajavaŭ.
I tolki Jon paznaŭ samoha Boha,
I śvietu vid Jahony pakazaŭ.
Skazanaje Janam Paŭłam II i Svajakom pieraklikajecca sa słovami śviatoha Apostała Paŭła, pieraklikajecca sa słovami śviatoha Apostała Paŭła, jaki pisaŭ: šmatrazova i roznymi sposabami niekali Boh pramaŭlaŭ da ajcoŭ praz prarokaŭ, a ŭ kancy pramoviŭ da nas praz Syna, Jakoha ŭstanaviŭ spadkajemcam usiaho i praź jakoha viaki stvaryŭ.
Voś try śviedčańni pra Isusa Chrysta, jak pra abjaŭleńnie Boha i darohu da žyćcia. Jan Pavał II atajasamlivaje Jaho z supakojem. Časta dla nas supakoj aznačaje adsutnaść jakoj-kolečy dziejnaści, ale heta nie sapraŭdny supakoj, heta supakoj mahilny, zapiarečańnie žyćcia.
Sapraŭdny supakoj — heta žyćcio, heta harmaničnaje raźvićcio našych duchoŭnych mahčymaściaŭ dziela asiahnieńnia apošniaj i adzinaj mety — Boha,krynicy žyćcia, zhodna sa słovami śviatoha Aŭhustyna: «Stvaryŭ Ty mianie, Boža, i niespakojna serca majo, pakul nie spačnie ŭ Tabie».
Zhodna ź jevanhielskim apoviedam, pry naradžeńni Chrysta byŭ čutny śpieŭ na niebie: «Słava na vyšyniach Bohu, supakoj na ziamli, dobraja vola siarod ludziej».
Sapraŭdny supakoj mahčymy tolki pry najaŭnaści dobraj voli, heta značyć, pačućcia dobrazyčlivaści da inšych, žadańnia dabra ŭsim.Bieź jaje možam mieć u najlepšym vypadku vonkavy paradak, zasnavany na sile i strachu, a dzie siła i strach, tam užo adzin krok da złości i nianaviści, jakija supiarečać supakoju i źjaŭlajucca pryčynaj našych niaščaściaŭ. Dyk u hety dzień, kali my ŭspaminajem pryjście na śviet Syna Božaha, budziem malić Jaho, kab Jon u svajoj dabryni daŭ pasialicca ŭ sercach našych Jahonamu supakoju, što pieravyšaje ŭsiakaje ŭjaŭleńnie i źjaŭlajecca asnovaju sapraŭdnaha ščaścia, jak asabistaha, tak i hramadskaha.
Žadaju ŭsim pravieści dobra Śviatyja Kalady i spatkać Novy hod!
