Teksty ŭ Kitai asablivym čynam rychtujucca i aŭtaryzujucca. Źmiestam manipulujuć tak, kab jon adpaviadaŭ rekamiendacyjam kamunistyčnaj partyi, u suviazi z čym vydalajuć usie relihijnyja spasyłki piša catholic.by.
Fota: blog.schoolofnet.com
U miežach baraćby z «relihijnymi ŭpłyvami» na maładoje pakaleńnie i adnačasova hetak zvanaj «sinizacyi» relihii kitajskija ŭłady pačali vydalać usie spasyłki na Boha, Bibliju i relihiju z knih dla dziaciej i padletkaŭ. Heta datyčyć jak tvoraŭ kitajskich aŭtaraŭ, tak i suśvietnaj litaratury, jak pačatkovych i siarednich škoł, tak i ŭniviersitetaŭ.
Usie spasyłki na vieru zamianiajucca słovami i paniaćciami bolš ahulnymi ci padobnymi, ale bieź vidavočnaj spasyłki na Boha. Kali takaja zamiena niemahčymaja, takija spasyłki naohuł vydalajucca.
Na dadzieny momant hetyja rekamiendacyi zakranuli čatyry apaviadańni zamiežnych aŭtaraŭ i šerah kitajskich kłasikaŭ.
Cenzura knih
Naprykład, była źmieniena adna sa scen viadomaj kazki Hansa Kryścijana Andersena «Dziaŭčynka z zapałkami», jakaja źjaŭlajecca školnym čytańniem dla vučniaŭ piataha kłasa. U aryhinale, kali źmierzłaja hierainia zapalvaje čarhovuju zapałku, kab sahrecca, u kožnym zichacieńni ahieńčyku jana bačyć padajučyja zorki, kažučy, što kožnaja takaja zorka — heta duša, jakaja ŭznosicca na sustreču z Boham. U cenzuravanym tekście skazana, što «kali padaje zorka, čałaviek pakidaje hety śviet».
Rabinzon Kruza, viadomy ŭsim hieroj, stvorany Danielem Defo, pavodle kitajskaj cenzury, ratavaŭ z raźbitaha karabla nie try asobniki Biblii, jak piša aŭtar, a «niekalki knih». U pjesie «Dziadzia Vania» Antona Čechava niama ani malitvy ŭ carkvie, ani słova «Chrystos», jakija jość u aryhinale.
A takija tvory, u jakich sama nazva vidavočna pakazvaje na suviaź z relihijaj, a kankretna z chryścijanstvam, u pryvatnaści, «Sabor Paryžskaj Božaj Maci» Viktora Hiuho, «Hraf Monte-Krysta» Alaksandra Dziuma i «Uvaskrasieńnie» Lva Tałstoha, padlahajuć kanfiskacyi nastaŭnikami.
Bieź viery ŭ Boha
Hetyja mierapryjemstvy prachodziać pad łozunham «sinizacyi» relihii, heta značyć palityki, jakaja viadziecca kamunistyčnymi ŭładami.
Hałoŭnaja meta takich dziejańniaŭ — praces adaptacyi chryścijanskaj relihii da kitajskaj kultury, u jakoj najvažniejšym zadańniem stavicca maksimalnaje razmyvańnie ŭsiaho, što maje adnosiny da viery ŭ Boha.
Abjektam asablivaj krytyki źjaŭlajecca chryścijanstva, pradstaŭlenaje kamunistyčnaj prapahandaj jak relihija, čužaja dla kultury i tradycyi Kitaja.
Hałoŭnym «architektaram» i ideołaham hetaj palityki źjaŭlajecca ciapierašni prezident Kitaja Si Czińpin, jaki ŭ 2015 hodzie zajaviŭ, što kali relihii ŭ hetaj krainie chočuć vyžyć, jany pavinny «kitaizavacca», dapasoŭvajučy siabie da kitajskaj kultury i padparadkoŭvajučysia ŭładzie kamunistyčnaj partyi krainy. Uvieś hety praces supravadžajecca nacyjanalistyčnym patryjatyzmam i pahardaj da «zamiežnych» relihij, pieravažna da chryścijanstva.
Na dumku mnohich naziralnikaŭ, pryčynaj ciapierašniaj antychryścijanskaj kampanii źjaŭlajecca strach pierad śćviardžeńniami niekatorych sacyjołahaŭ (naprykład, Fenhanh Jan), što Kitaj «moža stać da 2030 hoda samaj chryścijanskaj krainaj u śviecie».
Ale ŭ toj ža čas heta taksama sposab abarony piekinskaha režymu pierad takimi idejami, jak demakratyja, pravy čałavieka, spraviadlivaść.
