Michaił Pandžavidze zvolnieny z pasady hałoŭnaha režysiora Opiernaha teatra Biełarusi. Aficyjnaja pryčyna — prahuły z aŭtorka pa piatnicu.
Fota: sb.by.
Michaił Pandžavidze aburany takim rašeńniem dyrekcyi.
«Z dyrektaram teatra Alaksandram Piatrovičam (byŭ pryznačany na pasadu 5 listapada — «NN») u nas była vusnaja damova. Ja pracuju z domu. Zaraz ja pracuju tolki nad adnoj pastanoŭkaj, opieraj «Nabuka», tamu z domu mnie pracavać praściej, tut bolš mahutny kampjutar, čym u teatry. I voś siońnia mnie telefanujuć. «A vy dzie?» — pytajucca. Ja ździviŭsia: «Jak dzie, doma?». Tady ŭ mianie paprasili dakumient, jaki paćvierdzić, što jość pryčyna, pa jakoj ja adsutničaju na pracy. Ja skazaŭ, što balničnaha ŭ mianie niama, na što mnie adkazali, što ŭ takim vypadku afarmlajuć mnie prahuły i zvalniajuć za heta», — raskazvaje Michaił Pandžavidze.
Michaił prakansultavaŭsia ź jurystam, jaki paćvierdziŭ, što za prahuły možna zrabić vymovu, pazbavić premii, zvalniać — heta krajniaja miera.
«Na što dyrektar mnie adkazaŭ, što kali jon mianie nie zvolnić, inšyja taksama rassłabiacca. Takoje pakazalnaje zvalnieńnie. U pryncypie, premii mianie taksama pazbavili. Adpusknyja nie zapłacili, faktyčna pakinuli biez srodkaŭ», — aburajecca Michaił.
Pandžavidze raskazvaje, što jaho ckavańnie pačałosia jašče hod tamu, paśla skandalnaj pastanoŭki «Sałamieja». Užo tady ŭ režysiora zdaryŭsia kanflikt z tahačasnym kiraŭnikom teatra Valancinam Jelizarjevym.
«Tady jon kazaŭ, što nam niepatrebna stavić Nabuka». Ciapier pastanoŭku opiery admieniać», — narakaje Michaił Pandžavidze.
U toje, što «Nabuka» pakažuć letam u Niaśvižy ŭ kancertnym vykanańni, Michaił nie vieryć.
«Kancertnaje vykanańnie opiery Niaśvižu patrebna jak zajcu stop-sihnał. Opiera doŭžycca try hadziny. Ujavicie sabie heta! A hetamu teatru nie patrebny premjery, nie patrebna kłasika, hetamu teatru patrebnyja tolki hrošy», — pierakanany Michaił Pandžavidze.
Ciapier, upeŭnieny režysior, u teatry buduć iści tolki balety ŭ pastanoŭcy Jelizarjeva.
«Jon za ich atrymoŭvaje šalonyja hrošy. Akramia aficyjnaha zarobku mastackaha kiraŭnika teatra, jaki 4000 rubloŭ, Jelizarjeŭ za kožnuju pastanoŭku atrymoŭvaje 11% aŭtarskich ad kožnaha pakazu. A śpiektakli iduć pa 2 viečary zapar. Heta šalonyja hrošy», — kaža Michaił Pandžavidze.
Što ciapier rabić Michaiłu, jaki adpracavaŭ hałoŭnym režysioram 10 hadoŭ?
«Dadomu, u Rasiju, nasustrač intehracyi… Ale ja za niezaležnuju Biełaruś! Biełaruś zasłužyła svaju niezaležnaść kryvioju. Maja małodšaja dačka naradziłasia tut, jana razmaŭlaje pa-biełarusku. Prosta mnie bolš niama miesca ŭ Biełarusi. Nu kudy iści? U jaki teatr? Z papoŭ u dyjakany nie iduć», — kaža Michaił.
Što ciapier čakaje Opierny teatr, Michaił adkazvaje:
«Los pravincyjnaha teatra. Voś kali ja ŭbaču naš teatr na hastrolach za miažoj nie z adnym śpiektaklem, a cełym cykłam, kali ja ŭbaču nazvu našaha teatra ŭ mižnarodnych fiestyvalach, ja tady zabiaru svaje słovy nazad. A pakul ja pierakanany, što ničoha dobraha tut nie budzie. A ja sychodžu», — padvioŭ rysu Michaił Pandžavidze.
