Prakoł z rekłamaj nie pieraškodziŭ hurtu Ihara Varaškieviča sabrać poŭnuju «Kazu».
Fota Siamiona Piečanka
Fota Siamiona Piečanka
Ihar Varaškievič. Fota Julii Daraškievič
Mikałaj Aruciunaŭ. Fota Julii Daraškievič
Napiaredadni kancertu «Kramy» panavała lohkaja nieŭpeŭnienaść za los napaŭnieńnia kancertnaj zali «Minsk». Sprava ŭ tym, što za tydzień da kancertu afišy hurta pazaklejvali novymi. Nieabyjakavyja internaŭty arhanizavali dobraachvotnuju rekłamnuju akcyju, raźmiaściŭšy na svaich błohach infarmacyju pra kancert. Mahčyma dapamahło heta, a najchutčej toje, što «Kramy» daŭno nie było na vialikich placoŭkach u Minsku i prychilniki jaje začakalisia, ale pierad samym pačatkam u zali zastałosia nie vielmi i šmat volnych miescaŭ. Pastarałasia i hramadskaja kampanija «Budźma» — infarmacyjny dy ŭvohule sponsar kancertu.
Ihar Varaškievič nie prymusiŭ svaich prychilnikaŭ doŭha čakać — kancert pačaŭsia ź niazvykłaj piedantyčnaściu. «Mein Vaterland, auf Wiedersehen» — «Krama» pačała vialiki solny kancert z raźvitańnia. Karystajučysia momantam, ahladaju publiku. Vielmi šmat stałych ludziej — dziadźki z doŭhimi sivymi vałasami, žančyny pieradpiensijnaha ŭzrostu. Mikałaj Aruciunaŭ viedaŭ, što kazaŭ ŭ intervju Tut.by pra rok-n-roł, jak muzyku 40-hadovych i starej. Byli ŭ vialikaj kolkaści i maładyja ludzi, navat dzieci (na plačach u baćkoŭ).
«Usio žyćcio — dziŭny son» — liłosia sa sceny. I ŭ heta achvotna vieryłasia, hledziačy na publiku, jakaja pasłuchmiana siadzieła ŭ kresłach, niby pryjšła na kancert kłasičnaj muzyki.
U zali byli rodnyja Varaškieviča. Pieršaj svajoj žoncy jon pryśviaciŭ «Budź razam z nami», maci, jakaja naradziłasia ŭ Homieli, naturalna, — «Homielski vals». Jak napamin pra studenckuju maładość, prahrymieŭ «Kamiendant». Pieśni pra kachańnie — dźvie «Stefki», a kali być ščyrym, to pieršaja, praniali da chrybta. Uspomnilisia takija dalokija, jak padajecca ciapier, dzievianostyja, kali ja sa ździŭleńniem adkryvaŭ dla siabie našu muzyku, i hetaje adkryćcio mahutnaj chvalaj zmyvała-znosiła staryja maje zachapleńni, pieravažna rasijskija.
«A zaraz my vierniemsia ŭ SSSR, ale nie treba bajacca, bo heta budzie tolki stary mulcik i pa-biełarusku: baju-baj, nie kładzisia ty na kraj!» — pastrašyŭ i adrazu ž supakoiŭ zalu Ihar Varaškievič.
Pierad vychadam na scenu svajho siabra i kalehi Mikałaja Aruciunava Varaškievič vykanaŭ «Chavajsia ŭ bulbu», aŭtarytetna zajaviŭšy sa sceny, što «ŭsio tolki pačynajecca, jak kažuć pa TB».
Pieršyja tancy kala sceny pačalisia ź pieršymi ž akordami «Chvory na rok-n-roł». Na scenu vyjšaŭ «siabra moj Viarenič Lonik». A za im i Aruciunaŭ. Lider rasijskaha «Funky Soul» zrabiŭ anons: zaraz buduć dźvie pieśni «Rolling Stone», dźvie «Lynyrd Skynyrd» i dźvie kampazicyi hurta, jaki abjadnoŭvaje dva pieršych hurta i robić heta pa-biełarusku — «Kramy». Pry hetym Aruciunaŭ kateharyčna zajaviŭ, što dźvie apošnija pieśni budzie śpiavać taksama jon i na movie.
I tut pačałosia! Kali raniej advažnych na ŭsiu zalu było niekalki čałaviek, i tančyli jany pieravažna na bałkonach, to ciapier adryvałasia ci nie pałova prysutnych. Achoŭnik kala sceny, jaki sprabavaŭ viartać ludziej u kresły, źmiryŭsia. Na scenu jon hladzieŭ z padkreślenaj abyjakavaściu, na publiku — ź lohkaj pahardaj. Karaciej, prafiesijanał.
Aruciunaŭ śpiavaŭ pa-biełarusku nie horš za Puhača z «J:mors». I zala dziačyła jamu apładysmientami i zadavolenymi vokličami. «Vypi sa mnoj da dna» śpiavali choram i stojačy, pad narodnuju «ukraina-biełaruska-rasijskuju pra chłopca» («Biažy, biažy, chłopiec») tančyli ŭsie — i stary i małady, palityki i pravaabaroncy, kabiety balzakaŭskaha ŭzrostu i zusim maładzieńkija dziaŭčaty. Navat surjozny dziadziečka ŭ strohim harnitury pad halštukam.
«My rastapili taki lod hetaj aficyjnaj pabudovy! Ciažka tut pracavać» — pryznaŭsia lider «Kramy».
Muzyki źnikli za kulisami, ale słuchačy byli nastojlivyja. Na bis prahučaŭ «Padaje doždž».
«Parvali zalu!» — vyhuknuŭ z ščaślivaj uśmieškaj palityk Alaksiej Janukievič. I dadaŭ: ««Krama» — naša mama!»
