U siecivie staŭ virusnym videarolik, jak hancavicki śviatar Piatro Pilipčuk, nastajaciel chrama Śviaciciela Cichana, na Vialikdzień pravodzić unušeńnie miascovamu žycharu z zaklikam nie bajacca karanavirusa, pryvodziačy ŭ prykład sumnieŭnyja asacyjacyi:
«Jak Cuvoraŭ kazaŭ: «My ruskija — z nami boh!» Nikoha nie bajaŭsia — i nivodnaha paražeńnia! Alaksandr Nieŭski, Fiodar Ušakoŭ ničoha nie bajalisia, išli napierad!» — kazaŭ jon.
Internaŭty aburylisia pazicyjaj biełaruskaha śviatara.
«Naša Niva» pazvaniła Pilipčuku, kab prajaśnić jahonuju pazicyju. Razmova taja była nastolki źmiastoŭnaj, što my pryvodzim vytrymki słoŭ śviatara na zakranutyja temy.
Prataijerej Pilipčuk, fota: «Hancavicki Čas»
Pra Suvorava:
— Suvoraŭ žyŭ u Biełarusi, u Kobrynie. Kab nie Suvoraŭ, nam by tut było rabstva.
Pra Biełaruś i Rasiju:
— My adzin narod, što ruskija, što biełarusy — my słavianie, ja nie budu raźmiažoŭvać tut heta ŭsio. U mianie karani i va Ukrainie, i ŭ Rasii. U nas była dziaržava, dy jaje razvalili amierykanskija prychvaśni. Byŭ Sajuz, mahutnaja dziaržava, supraćstajała suśvietnamu teraryzmu. A potym razvalili — i hulaj, Vasia.
Pra karanavirus:
— U nas karancinu niama, prezident nam skazaŭ! I treba raźbiracca, na što čałaviek zachvareŭ. Ja chavaŭ dvuch ludziej u zakrytych trunach: nibyta pnieŭmanija, karanavirus… Trunu zapiačatali, u kapsułu zahnali, nie dali raźvitacca. A potym vyjaviłasia, što adna pamierła ad sardečnaj niedastatkovaści! Voś i ŭsio. I druhi čałaviek hetaksama, a skazali, što ad zapaleńnia i virusa pamior. Navošta chłusić?
[…]
A što bajacca? Što, ludzi našy kožny dzień nie chvarejuć? I ad lohkich pamirajuć, i ad nyrak, i ad piačonki, i ad serca, i ad raka, ad samahubstvaŭ.
U carkvu pierastali chadzić. Vychodzić, na kirmaš možna, u kramu možna, pa spravach možna, a ŭ carkvu — nielha. Navošta heta razdźmuvać? Kali čałaviek chodzić u carkvu, to čaho jamu bajacca? Jon pad Boham chodzić. Ja daŭ ludziam ukazańnie: chto prychvareŭ, nadziavajcie masku, doma pierasiadzicie. Ale chto zdarovy — što panikavać?
Pra pryčaście z adnoj łyžki:
— Spradvieku jeli z adnoj łyžki. Heta staražytnaja praktyka, chvorych i ŭ čas čumy pryčaščali! A kali chto nie pryznajecca, [što chvory]? Vidać, darujcie, što čałaviek chvory. U nas chvorych nie było i niama!
Pra pracirańnie abrazoŭ:
— Śpirtam pracirajem, srodkami śpiecyjalnymi. Padłohu myjem, usio čyścieńka-akuratnieńka, jak tolki staršynia vykankama daŭ papieru, dyk adrazu.
Kali bajacca roznaj chvaroby, jak žyć ludziam? Adzin doktar skazaŭ: «Panika horšaja za virus». Jana stvaraje novyja virusy! Jany ŭźnikajuć u čas stresaŭ i strachu. Mnohija ludzi, jakija ŭ panicy, nie viedajuć, ad čaho zachvarejuć navat.
Pra nacyjanalizm:
Nacyjanalizm — strašnaja reč. Pad vyhladam samaścijnaści zabivajuć prostych ludziej, rabujuć ich. Što ja nie viedaju? Mnie ludzi raskazvajuć, jak na Majdanie ludziej nakačali narkotykami, starych babak nakačali. […] Treba imknucca da adzinstva, bo zaraz hetyja musulmanie jak pojduć da nas, to ŭžo raźbiracca budzie pozna, jany paasobku razabjuć usich. Jak kniaź Uładzimir sabraŭ Ruś tady, tak i daŭ adłup usim. Tak i nam družna treba žyć, i tady vorahi nie strašnyja!
