Dačka Viktara Babaryki ŭ strymie na jutubie vykazała svajo mierkavańnie ab abvinavačvańniach, padziaku ŭsim, chto padtrymlivaje palityčnych źniavolenych i raskazała siamiejnyja historyi. Taksama jana začytała listy Viktara Babaryki.
Maryja Babaryka padziakavała tym, chto padtrymaŭ jaje paśla pieršaha stryma.
Jana vykazała słovy padtrymki tym siemjam i ich blizkim, dla jakich ciapier vielmi niaprosty čas.
«Heta siemji maich chrosnaj mamy i chrosnaha taty, siemji tatavych siabroŭ dziacinstva i blizkaha pamočnika, siemji kiraŭnictva i supracoŭnikaŭ banka, siemji Cichanoŭskich, Sieviarynca i Statkieviča, siemji niezaležnych błohieraŭ i žurnalistaŭ, siemji siabraŭ inicyjatyŭnych hrup i palityčnych aktyvistaŭ — usich ludziej, svaboda jakich praciahvaje abmiažoŭvacca z parušeńniem bazavych pravoŭ čałavieka», — skazała dačka palitviaźnia.
Maryja Babaryka ličyć, što toje, što ciapier adbyvajecca — heta pakazčyk, nakolki słabaja pazicyja sistemy i nakolki ŭładam strašna.
Maryja Babaryka začytała vytrymki ź listoŭ baćki.
«Usich supakojcie. Ničoha strašnaha nie adbyłosia i nie adbyvajecca. Usie žyvyja i, ja spadziajusia, zdarovyja. Čytajcie Simanava: «Ničto nas v žiźni nie možiet vyšibiť iz siedła!»
A ź inšaha lista:
«Pryvitańnie ŭsim! Vydatna, što pačali atrymoŭvać maje listy. Ciapier prarviecca — i stomiciesia čytać. Ja dumaju, što kaštoŭnaść pierapiski nie ŭ tym, što jana viadziecca na papiery, a ŭ tym, što pierastała isnavać mahčymaść imhniennaha kantaktu. Ja voś vielmi sumuju pa SMS i sacyjalnych kamunikacyjach. Ale nie tak mocna, kab chvalavacca. Tak što kaštoŭnaść znosin zaŭsiody była vysokaj, prosta raniej jaje realizacyja była biez abmiežavańniaŭ. Pieradavaj ad mianie pryvitańni ŭsim, kaho sustrenieš u čerhach. Ja vydatna razumieju, što jany nie ŭsie chacieli tvaryć historyju, ale trapić u budučyja padručniki — heta darahoha varta. Jak akazałasia. Ničoha niama viečnaha i niaźmiennaha. Jak skazana ŭ vydatnaj knizie: «My nie vybirajem čas, u jakim nam žyć, ale my vybirajem šlach, pa jakim nam iści ŭ hety čas». I ja ŭpeŭnieny, my možam hanarycca tym šlacham, pa jakim nam vypała iści. Jašče raz usim pryvitańni i pažadańni ŭsiaho najlepšaha! Usio budzie dobra!»
